Und wenn die ganze Erde bebt - Herman Van Veen

Jeden Abend denk ich beim Spazierengehen

Warum ist hier draußen kein Mensch zu sehen?

Doch die Nachbarn interessiert kein Abendstern

Alle sehen, wie ein Blick durchs Fenster zeigt, nur fern

Ausgezählt und ausgelaugt und ausgebrannt

Haus für Haus steht alles wortlos tief gebannt

Und beweisen die Bilder auch das Gegenteil

In den Zimmern ist und bleibt die Welt noch heil

Und wenn die ganze Erde bebt

Das Fernsehvolk bleibt unberührt

Weil der, der nur am Bildschirm klebt

Die Wirklichkeit nicht mehr spürt

Jede Wohnung ist ein isolierter Raum

Und durch die vier Wände dringt kaum ein Ton

Man sieht und sieht, und was man sah vergißt man prompt

Es wird alles aufgesehen, was auf den Bildschirm kommt

Da ist kein Platz mehr für Liebe und Begeisterung

Da stirbt jede Diskussion bei Alt und Jung

Das einzig Frische hier ist höchstens noch das Bier

Und die Phantasie bleibt draußen vor der Tür

Und wenn die ganze Erde bebt

Das Fernsehvolk bleibt unberührt

Weil der, der nur am Bildschirm klebt

Die Wirklichkeit nicht mehr spürt

Eines Abends kommt das Fernsehpublikum

Ohne daß es etwas merkt, plötzlich um

Nicht durch Langeweile oder Ungeduld

Es wird von einer fremden Macht ganz einfach eingelullt

Durch gezielte, ständige Berieselung

Mit Pessimismus schwindet schnell der letzte Schwung

Ein Schuß Rassismus, wenn der noch was übrigläßt

Ein Schuß Zynismus gibt allen dann den Rest

Und wenn die ganze Erde bebt

Das Fernsehvolk bleibt unberührt

Weil der, der nur am Bildschirm klebt

Die Wirklichkeit nicht mehr spürt

Әр кеш сайын жаяу жүріп ойлаймын

Неліктен мұнда ешкім ешкімді көре алмайды?

Бірақ көршілер кешкі жұлдызға қызықпайды

Терезеден қарағанда бәрі теледидарды ғана көреді

Санап, ағызып, өртеніп кетті

Үйден үйге, бәрі таңқаларлық, сөзсіз

Ал суреттер де керісінше дәлелдейді

Бөлмелерде әлем бұзылмаған және сақталады

Ал бүкіл жер дірілдегенде

Теледидар әлі де әсер етпейді

Өйткені ол экранға жабысып қалады

Енді шындықты сезінбейді

Әрбір пәтер оқшауланған бөлме

Ал төрт қабырғадан дыбыс әрең өтеді

Адам көреді, көреді, ал көргенді тез ұмытады

Экранға түсетін барлық нәрсе жоғары қаралады

Енді махаббат пен ынтаға орын жоқ

Өйткені кез келген пікірталас кәрі мен жаспен өледі

Мұнда жалғыз жаңа нәрсе - сыра

Ал қиял есіктің сыртында қалады

Ал бүкіл жер дірілдегенде

Теледидар әлі де әсер етпейді

Өйткені ол экранға жабысып қалады

Енді шындықты сезінбейді

Бір күні кешке телекөрермендер келеді

Ештеңені байқамай, кенет айнала

Жалығу немесе шыдамсыздық арқылы емес

Оны бөтен күш жай ғана тоқтатады

Мақсатты, тұрақты бүрку арқылы

Пессимизммен соңғы серпін тез жоғалады

Нәсілшілдіктің атысы, егер бұл бірдеңе қалдырса

Содан кейін цинизмнің сызығы барлығын аяқтайды

Ал бүкіл жер дірілдегенде

Теледидар әлі де әсер етпейді

Өйткені ол экранға жабысып қалады

Енді шындықты сезінбейді