Middagoverpeinzing - Herman Van Veen

Dies ist ein schoner Mittag, um zu sterben

Im frischen Bett behutsam aufgebahrt

Die Lieben freundschaftlich um mich geschart

Sinnig parlierend mit betrübten Erben

Dieweil ich murmle von Papieren und Pension

Begreift das Volk: es ist soweit

Jetzt passt kein Hader und kein Streit

Sein Herz läuft ab — drum mässigt man den Ton

Warum ist man beim Sterben so gefasst?

Wenn du noch lebst, wird oir nichts nachgesehn

Kein Bessrungsschwur macht ungeschehn

Was du einmal verbrochen hast

Doch nun — ich bin ja fast schon abgehakt —

Ist alles von Erhabenheit umflort

Man wartet gnädig auf mein letztes Wort

Was es auch sei — ich hab es schön gesagt

Бұл өлуге болатын әдемі түс

Жаңа төсекке мұқият төселген

Жаныма жақындарым тату-тәтті жиналды

Қайғылы мұрагерлермен мағыналы әңгімелесу

Сол арада мен қағаз бен зейнетақы туралы күбірледім

Халық түсінеді: уақыт келді

Енді жанжал да, дау да жарамайды

Оның жүрегі таусылып барады — сондықтан үні қалыпты

Неліктен адам өлгенде сабырлы болады?

Егер сен әлі тірі болсаң, ештеңеге қамқорлық болмайды

Ешбір жақсарту ант оны жоққа шығармайды

Бір кездері не істедің

Бірақ қазір - мен дерлік біттім -

Бәрі де ұлылықпен көмкерілген

Олар менің соңғы сөзімді күтіп отыр

Не болса да – мен әдемі айттым