Fatima Morgana - Herman Van Veen

Het is hier kil de lucht zo grijs

Het leven lijkt één enkele reis

Tot aan de dood

Geen tijd om stil te staan

De hemelboog van Isfahan

Is als een oceaan van licht

In Holland lijkt de zon

Als druppels water op de maan

Mijn naam is Farah Fatima

Net als mijn moeder en mijn oma

Hier hoor ik hem maar soms

Soms van mijn zoon

Mijn man Mahsoud

En op het stadhuis

Waar ik mij melden moet

In zwart gehuld van top tot teen

Snellen mensen langs mij heen

Ik ben hun blik niet waardig

Een fietser stopt, vraagt onbeschoft

Wat ik hier doe op zijn terrein

En of ik iets aan heb onder dat gordijn

Ik voel me in dit Nederland

Een Fatima Morgana

Als in een stomme film

Ik zou zo graag eens laten zien

Blijf hopen dat ik ooit misschien

Kan wezen wie ik ben

Ons welkom was een compromis

Want zo lang niet duidelijk is

Voor welke moordenaars wij vluchten

Is ons verblijf nog tijdelijk

We zijn er wel maar eigenlijk

Bestaan we niet

De kinderen hier groot gebracht

Verloren lopen zij bij nacht

Bij nacht en ontij door de straten

De vrouwen zien mij spottend aan

Mijn man gluurt hen verlekkerd na

Het leven met twee maten

Oorlog is een mannenstrijd

Verliezen zij, blijft nog altijd

Hun macht over ons vrouwen

De echte vijand dat zijn wij

Huil ik niet meer pas dan kan hij

De vrede echt vertrouwen

Мұнда салқын аспан                                                        сүр                                                                                                                                                                   салқын                   сұр  

Өмір бір жақты сапар сияқты

Өлімге дейін

Бір орында тұруға уақыт жоқ

Исфаханның аспан аркасы

Жарық мұхиты сияқты

Голландияда күн сияқты

Айдағы су тамшылары сияқты

Менің атым  Фарах Фатима

Анам мен әжем сияқты

Мұнда мен оны кейде ғана естимін

Кейде ұлымнан

Менің күйеуім Махсуд

Ал                          

Мен қайда хабарлауым керек?

Басынан аяғына дейін қара киінген

Адамдар қасымнан өтіп жатыр

Мен олардың көзқарасына лайық емеспін

Велосипедші тоқтайды, дөрекі түрде сұрайды

Мен оның алаңында не істеймін

Мен сол перденің астында бірдеңе киіп жүрсем

Мен өзімді осы Нидерландыда сезінемін

Фатима Моргана

Үнсіз фильмдегідей

Мен сізге көрсеткім келеді

Бір күні мүмкін болармын деп үміттене бер

Мүмкін мен кіммін

Біздің қарсы алуымыз ымыраға келді

Өйткені түсініксіз болғанша

Қай өлтірушілерден қашамыз

                                                                                                                                                                                                                      Біздің тұруымыз

Біз бармыз бірақ шын мәнінде

біз жоқпыз

Балалар осында өскен

Олар түнде серуендеп жоғалды

Түнде және жоғары толқында көшелер арқылы

Әйелдер маған күле қарайды

Күйеуім олардың артынан аңдыйды

Екі өлшемді өмір

Соғыс  адамның күресі

Олар жоғалтады, әлі де қалады

Олардың біз әйелдерге күші

Нағыз жау – біз

Мен енді жыламасам, ол жылайды

Нағыз сенім бейбітшілік