La maison tranquille - Guy Beart

Une maison tranquille

Dans un jardin

Près des bruits de la ville

Et pourtant loin

Il n’y a qu’un étage

Avec un toit

Où glissent les orages

Les vents, les mois

Sur la rampe une boule

Lisse à la main

Un vieux tapis déroule

Son doux chemin

Une odeur de tendresse

Et de pain frais

Secrètement nous presse

À dire vrai

À écouter sans peine

Un cœur qui bat

Alors que se démènent

Les gens là-bas

La nuit, de ma fenêtre

Parfois, j’entends

Des sons venant peut-être

Du fond des temps

C’est un train de campagne

Tout démodé

Mon piano l’accompagne

Désaccordé

Et ce chat qui ronronne

Inquiétant

C’est mon vieux téléphone

Qui grelottant

M’apporte un peu tes rires

Tes pleurs aussi

Mon amour en délire

Si loin d’ici

Тыныш үй

Бақшада

Қаланың дыбыстарына жақын

Және әлі алыс

Бір ғана қабат бар

Төбесі бар

Дауыл соққан жерде

Желдер, айлар

Рампада доп

Қол тегіс

Ескі кілемше шығып жатыр

Оның тәтті жолы

Нәзіктік иісі

Және жаңа піскен нан

бізді жасырын түрде басыңыз

Шынымды айтсам

Тыңдау оңай

Соғып тұрған жүрек

Күресіп жатқанда

Ондағы адамдар

Түнде, менің тереземнен

Кейде естимін

Дауыстар келе жатқан шығар

Уақыттың тереңінен

Бұл елге қатынайтын пойыз

Барлығы ескі стильде

Онымен фортепианом бар

күйден тыс

Ал мына мылжың мысық

алаңдату

Бұл менің ескі телефоным

Кім дірілдейді

Маған кішкене күлкіңді әкел

Сіздің де көз жасыңыз

Менің ессіз махаббатым

Бұл жерден әлі алыс