Тень - Грай

На сухой земле тает багряный след.

Слышится голос в древних корнях,

Застит медь дымки прощальных бед,

В душном забвении боль хороня.

Снова в тумане тонет рассвет,

Стужей врастая в сумрак дня.

Вслед за весной ходила,

Тропами зверем водила,

Холодом, мглой поила,

Воем ветров молила.

Мерзлым быльем стелила,

Пляской вьюги роднила,

В горькую тьму манила,

В зорях тоску таила.

Слышу шепот твой из седых озер,

Сплетаются тени в черных ветвях.

Под талыми льдами вижу твой взор -

Бездонный омут в бледных очах.

Пеленой лежит кровяной узор

Тяжелым покровом на ветхих камнях.

Давний сон мой дышит скорбью -

Мне не вздохнуть под землей,

Разлилась черная вода,

Смотрит вновь в кровь небес.

По тусклому снегу бежала,

Далекое пламя искала,

В звонкой тиши кричала,

К мертвым огням взывала.

В безлунную ночь шептала,

В пустошь лесов ступала,

Травами день венчала,

Дымы костров вдыхала.

Пеплом цветы укрыла,

С незрячими сон делила,

Терпкий покой хранила,

Серой совой кружила,

В заводи знаки чертила,

Песням грозы вторила,

Волком слепым следила,

Взглядом без глаз томила.

Құрғақ жерде қызыл із ериді.

Дауыс естіледі көне тамырларда,

Мыс қоштасу қиыншылықтарының тұманын жасырады,

Толтырылған ұмыту кезінде жерленген ауырсыну.

Таң қайтадан тұманға батады,

Күн батқанға дейін салқын өседі.

Көктемнен кейін жүрді

Жануарды жолдармен жетектеп,

Суық, бұлыңғыр суарылған,

Соққан жел дұға етті.

Мұздатылған өткен төсек,

Боранның биі туды,

Ащы қараңғылыққа шақырды,

Таң ата сағынышын жасырды.

Сұр көлдерден сыбырыңды естимін,

Көлеңкелер қара бұтақтарда тоғысады.

Еріген мұздың астында мен сенің көзқарасыңды көремін -

Бозарған көздерінде түбі жоқ бассейн.

Перде қан үлгісінде жатыр

Тозған тастарға ауыр жамылғы.

Менің ескі арманым қайғымен тыныстады -

Мен жер астында дем ала алмаймын

Қара су төгілді

Аспанның қанына қайта қарайды.

Күңгірт қармен жүгіру

Алыстан жалын іздейді

Үнсіздікте айқайлап

Өлген өрттерге шақырды.

Айсыз түнде сыбырлады

Мен ормансыз далаға қадам бастым,

Шөптермен күнді тәжмен,

Мен оттың түтінін жұттым.

Ол гүлдерді күлмен жапты,

Мен соқырлармен бір арманмен бөлістім,

Тарт тыныштығын сақтады,

Сұр үкі айналдырды

Артқы суларда белгілер салдым,

Найзағайлар әнді қайталады,

Соқыр қасқырдың соңынан ерді

Қиналған көзсіз қара.