Home From The Forest - Gordon Lightfoot

Oh the neon lights were flashin'

And the icy wind did blow

The water seeped into his shoes

And the drizzle turned to snow

His eyes were red, his hopes were dead

And the wine was runnin' low

And the old man came home

From the forest

His tears fell on the sidewalk

As he stumbled in the street

A dozen faces stopped to stare

But no one stopped to speak

For his castle was a hallway

And the bottle was his friend

And the old man stumbled in

From the forest

Up a dark and dingy staircase

The old man made his way

His ragged coat around him

As upon his cot he lay

And he wondered how it happened

That he ended up this way

Getting lost like a fool

In the forest

And as he lay there sleeping

A vision did appear

Upon his mantle shining

A face of one so dear

Who had loved him in the springtime

Of a long-forgotten year

When the wildflowers did bloom

In the forest

She touched his grizzled fingers

And she called him by his name

And then he heard the joyful sound

Of children at their games

In an old house on a hillside

In some forgotten town

Where the river runs down

From the forest

With a mighty roar the big jets soar

Above the canyon streets

And the con men con but life goes on

For the city never sleeps

And to an old forgotten soldier

The dawn will come no more

For the old man has come home

From the forest

О неон шамдары жыпылықтап тұрды

Ал мұзды жел соқты

Су оның аяқ киіміне сіңіп кетті

Ал жаңбыр қарға айналды

Көздері қызарып, үміттері өшкен

Ал шарап таусылды

Ал қарт үйге келді

Орманнан

Оның көз жасы тротуарға түсті

Ол көшеде сүрініп бара жатқанда

Оншақты жүз қарап тұрып тоқтады

Бірақ ешкім тоқтап сөйлемеді

Өйткені оның сарайы дәліз болатын

Ал бөтелке оның досы болды

Ал қарт ішке сүрінді

Орманнан

Қараңғы және лас баспалдақпен  көтеріліңіз

Қарт өз жолын жасады

Айналасында жыртық пальто

Ол төсегінің үстінде жатты

Және ол қалай болды деп ойлады

Оның осылай аяқтағанын 

Ақымақ сияқты адасу

Орманда

Ол сол жерде ұйықтап жатқанда

Көрініс пайда болды

Оның мантиясы жарқырайды

Қымбатты адамның жүзі

Оны көктемде кім жақсы көрді

Ұмытылған жыл

Дала гүлдері гүлдеген кезде

Орманда

Ол оның қытырлақ саусақтарын ұстады

Ол оны өз атымен атады

Сосын ол қуанышты дыбысты естіді

Балалардың өз ойындарында

Таудың баурайындағы ескі үйде

Кейбір ұмытылған қалада

Өзеннің ағып жатқан жері

Орманнан

Күшті гүрілмен үлкен ұшақтар ұшады

Каньон көшелерінің үстінде

Ал алаяқтар, бірақ өмір жалғасуда

Өйткені қала ешқашан ұйықтамайды

Және ескі ұмытылған солдияға

Таң атпайды

Өйткені қарт үйге келді

Орманнан