MORDAB - Googoosh, Hassan Shamaizadeh

میون یه دشت لخت زیر خورشید کویر

مونده یک مرداب پیر توی دست خاک اسیر

منم اون مرداب پیر از همه دنیا جدام

داغ خورشید به تنم زنجیر زمین به پام

من همونم که یه روز می خواستم دریا بشم

می خواستم بزرگترین دریای دنیا بشم

آرزو داشتم برم تا به دریا برسم

شبو آتیش بزنم تا به فردا برسم

اولش چشمه بودم زیر آسمون پیر

اما از بخت سیام راهم افتاد به کویر

چشم من به اونجا بود پشت اون کوه بلند

اما دست سرنوشت سر رام یه چاله کند

توی چاله افتادم خاک منو زندونی کرد

آسمونم نبارید اونم سرگرونی کرد

حالا یه مرداب شدم یه اسیر نیمه جون

یه طرف میرم تو خاک یه طرف به آسمون

خورشید از اون بالاها زمینم از این پایین

هی بخارم می کنن زندگیم شده همین

با چشام مردنمو دارم اینجا می بینم

سرنوشتم همینه من اسیر زمینم

هیچی باقی نیست ازم لحظه های آخره

خاک تشنه همینم داره همراش می بره

خشک میشم تموم میشم فردا که خورشید میاد

شن جامو پر می کنه که میاره دست باد

Шөл күннің астындағы жалаңаш жазық

Тұтқынның қолында ескі батпақ қалады

Мен әлемнің қалған бөлігінен бөлінген ескі лагунамын

Ыстық күн жердің шынжырларына аяғына дейін

Мен бір күні теңіз болғым келген адаммын

Мен әлемдегі ең үлкен теңіз болғым келді

Мен теңізге барғым келді

Ертең жеткенше түнде оқтаймын

Басында кәрі аспан астындағы бұлақ болдым

Бірақ Сиамның бақытына ол шөл далаға құлады

Менің көзім сол биік таудың ар жағында болды

Бірақ тағдырдың қолы Рамның басын теседі

Мен шұңқырға құладым, кір мені қамады

Аспаным түспесін, көңілін көтерді

Енді мен батпаққа айналдым, орта өмірдің тұтқынына айналдым

Топырақта бір жол, көкке бір жол барамын

Күн жоғарыдан, жерім төменнен

Ей, олар мені бақытты етеді, бұл менің өмірім

Мен мұндағы өлімімді өз көзіммен көремін

Бұл менің тағдырым, Жердің тұтқыны

Соңғы сәттерімнен ештеңе қалмады

Шөлдеген топырақ мені өзімен бірге алып барады

Өзімді кептіріп, ертең күн шыққанда бітіремін

Жел соққан кептелісті құм толтырады