On prend toujours un train pour quelque part - Gilbert Bécaud

Une gare au petit matin,

Deux amours se tiennent la main.

Ils sont tristes ou ils sont heureux.

On n’en sait rien, mais ils sont deux.

La vie c’est ça, tu le sais bien:

Un train s’en va, un autre vient.

On prend toujours un train pour quelque part,

Un grand train bleu, un grand train blanc, un grand train noir.

On prend toujours un train pour quelque part.

Au bout du quai flottent des mains et des mouchoirs.

Toi et moi, nous irons très loin.

On s’aimera tant et si bien

Que le monde entier n’en saura

Ni le comment ni le pourquoi.

Un jour, les derniers jours viendront.

Nous prendrons le dernier wagon.

On prend toujours un train pour quelque part,

Un grand train bleu, un grand train blanc, un grand train noir.

On prend toujours un train pour quelque part.

Au bout du quai flottent des mains, des au revoir.

Таңертең вокзал,

Екі махаббат қол ұстасып.

Олар қайғырады немесе олар бақытты.

Біз білмейміз, бірақ екеуі бар.

Өмір деген осы, сен оны жақсы білесің:

Бір пойыз жүреді, екіншісі келеді.

Біз әрқашан бір жерде пойызға отырамыз,

Үлкен көк пойыз, үлкен ақ пойыз, үлкен қара пойыз.

Біз әрқашан бір жерге пойызбен отырамыз.

Платформаның соңында қолдар мен орамалдар қалқып тұрады.

Сіз бен біз өте алысқа барамыз.

Біз бір-бірімізді қатты жақсы көретін боламыз

Мұны бүкіл әлем білмейді

Қалай да, неге де емес.

Бір күні соңғы күндер келеді.

Біз соңғы вагонды аламыз.

Біз әрқашан бір жерде пойызға отырамыз,

Үлкен көк пойыз, үлкен ақ пойыз, үлкен қара пойыз.

Біз әрқашан бір жерге пойызбен отырамыз.

Айлақтың соңында қолдар қалықтайды, қош бол.