C’était Moi - Gilbert Bécaud

Celui qu’on appelait le voyou de la plage,

Qui vivait tout l'été jambes nues, cheveux fous,

Qui ne pavait jamais les gaufres ni les glaces,

Qui te jetait de l’eau, des algues et des cailloux,

C'était moi!

Mais qui savait le nom des quatre mille étoiles

Et te prenait la main pour mieux te les compter,

Qui faisait d’un orage une carte postale

En dessinant ton coeur sur le sable mouillé,

C'était moi, c'était moi!

Celui qui se disait professeur de tendresse,

Qui se moquait de toi quand tu ne voulais pas,

Celui qui se vantait d’avoir eu des princesses

Et de se fiancer, mais de n'épouser pas,

Mais qui riait trop fort en ouvrant ton corsage

Ou qui ne riait plus en touchant tes genoux,

Qui s’endormait tout doux sur ton épaule sage,

Qui t’appelait «pas belle"et qui t’aimait beaucoup,

C'était moi, c'était moi!

Celui qui plaisantait, un matin de septembre,

En piquant une rose à ton manteau de pluie,

Qui te disait «Salut, on allait bien ensemble.»

Et n’en a plus dormi ni le jour ni la nuit,

Celui qui ne sait plus ni ton nom ni ton âge,

Qui ne sait rien de toi, mais que tu es jolie,

Oublie-le ce garçon qui crânait sur la plage

Et croyait tout savoir et n’avait rien compris,

C'était moi, c'était moi!

J’avais quinze ans,

C'était moi!

Олар жағажай бұзақысы деп атайтын,

Жаз бойы жалаң аяқпен, ақылсыз шашпен өмір сүрген,

Ешқашан вафли немесе балмұздақ төсемеген,

Саған суды, балдырларды, тастарды лақтырған,

Бұл мен болдым!

Бірақ төрт мың жұлдыздың атын кім білген

Оларды жақсырақ санау үшін қолыңызды алды,

Дауылдан ашықхат жасаған кім

Жүрегіңді дымқыл құмға салып,

Бұл мен болдым, мен болдым!

Нәзіктіктің ұстазымын деп өзін,

Кім күлді сен қаламағанда,

Ханшайымдары бар деп мақтанған

Ал құда түсу үшін, бірақ үйленбеу үшін,

Бірақ сенің кеудеңді ашқанда кім қатты күлді

Немесе тізеңізге тиіп күлмейтін кім,

Дана иығыңда жұмсақ ұйықтап кеткен,

Кім сені «әдемі емес» деп атады, кім сені қатты жақсы көрді,

Бұл мен болдым, мен болдым!

Қалжыңдаған адам қыркүйектің бір таңында,

Жаңбыр пальтоңнан раушан гүлін ұрлап,

«Сәлеметсіз бе, біз бірге тамаша болдық» деп кім айтты.

Енді күндіз де, түнде де ұйықтамадым,

Сенің атыңды да, жасыңды да білмейтін адам,

Кім сен туралы ештеңе білмейді, бірақ сен әдемісің,

Жағажайда ашулы болған баланы ұмытыңыз

Ол бәрін біледі және ештеңе түсінбейді деп ойлады,

Бұл мен болдым, мен болдым!

Мен он бесте едім,

Бұл мен болдым!