A gueule ça madame - Gilbert Bécaud

C’est haut comme ça…

Non … J’exagère…

Mettons, comme ça…

Enfin … à peu près ça !

Ça paie pas d’mine

Mais nom d’un chien !

Ça tient d’la place

Ce bout de rien…

Et ça gueule, ça, madame

On n’entend qu’elle, dans la maison

Y a pas, faut qu’elle se cherche des raisons

De ça, elle en fait tout un drame !

Et ça gueule, ça, madame

Elle me dit de toute sa hauteur:

«Faudrait pas croire que tu m’fais peur !»

Elle est crispée, elle tape du pied !

Elle sort ses griffes, elle ouvre ses yeux

Ça bouge, ça crie, c’est tout furieux

J’ai envie de la prendre dans mes bras

Et de la serrer tout contre moi …

Mais … ça gueule, ça, madame !

Moi, ça me fait rire, mais en dedans

D’abord, je suis un gentleman

Et c’est plus prudent !

2 — Pour la calmer, je cherche un truc

Je me dis, voyons …

Je vais lui donner raison !

Et je lui dis: «Eh ben!

C’est moi qui ai tort !»

«Ah !

tu l’avoues!

«qu'elle dit

Alors … tut-tut-tut…

Et ça re-gueule, ça, madame

Même quand tout valse dans la maison

Y a pas, faut qu’elle cherche des raisons

De ça, elle en fait tout un drame

Et ça gueule, ça, madame !

Elle m’arrive là, juste à mon cœur

Alors, des fois, pour lui faire peur

Je serre les poings, je lève la main…

Elle a regard tellement surpris

Qu’on dirait que ses yeux sont punis !

Alors, bien sûr, j’ouvre les bras

Et elle se jette tout contre moi

Et ça pleure, ça, madame

On cherche partout un grand mouchoir

Pour y cacher son désespoir

Qui fait peine à voir…

Je la console et je la mouche

Un peu après j’embrasse sa bouche

Je la reprends tout contre moi

Et je l’enferme dans mes bras…

Elle se fait petite, petite…

Mais alors, toute petite …

Pour un peu, ça dirait «pardon»…

Oh !

Mais c’est pas fier, ça, madame !

C’est tout de même une satisfaction

Lui faire admettre qu’elle a tort

Et que je suis l’plus fort…

«JACQUES !!!

Tu viens, oui?

!

…»

Бұл сондай биік...

Жоқ... Мен асыра айтып отырмын...

Оны былай қояйық...

Ал... дерлік!

Бұл көп төлемейді

Бірақ қарғыс атсын!

Ол орын алады

Бұл ештеңе емес ...

Ол айғайлайды, ханым

Сіз оны үйде ғана естисіз

Жоқ, ол себептерді табуы керек

Ол одан керемет драма жасайды!

Ол айғайлайды, ханым

Ол маған өзінің бойында былай дейді:

-Мені қорқытады деп ойлама!

Ол қатты, аяғын қағып жатыр!

Ол тырнақтарын жұлып алады, ол көзін ашады

Қозғалады, айқайлайды, бәрі ашуланады

Мен оны қолыма алғым келеді

Және оны маған жақын ұстаңыз...

Бірақ... бұл сұмдық, ханым!

Мен, бұл мені күлдіреді, бірақ іштей

Біріншіден, мен джентльменмін

Және бұл қауіпсіз!

2 — Оны тыныштандыру үшін мен бірдеңе іздеп жүрмін

Мен өзіме айтамын, көрейік ...

Мен оның дұрыстығын дәлелдеймін!

Мен оған: «Жарайды!

Қателескен менмін!»

«Ой!

мойындайсың!

«ол айтады

Сонымен... тут-тут-тут...

Және бұл қайталанады, ханым

Үйде бәрі вальс болып жатқанда да

Жоқ, ол себептерді іздеуі керек

Ол одан үлкен драма жасайды

Бұл сұмдық, ханым!

Ол маған сол жерде, дәл жүрегіме жетеді

Сондықтан, кейде оны қорқыту үшін

Мен жұдырығымды түйемін, қолымды көтеремін...

Ол қатты таң қалды

Оның көзі жазаланып жатқан сияқты!

Сондықтан, әрине, мен құшақ жаямын

Және ол өзін менің үстімнен лақтырады

Ол жылайды, ханым

Біз барлық жерден үлкен орамал іздейміз

Үмітсіздігін жасыру үшін

Көру қиын ...

Мен оны жұбатамын және мен оны ұшырамын

Сәлден соң мен оның аузынан сүйдім

Мен оны өзіме қайтарамын

Ал мен оны қолыма орап аламын...

Ол кішкентай, кішкентай ...

Бірақ содан кейін, кішкентай кезде ...

Біраз уақытқа «кешіріңіз» деп жауап береді...

О !

Бірақ бұл мақтаныш емес, ханым!

Бұл әлі де қанағаттандырады

Оның қателескенін мойындауға мүмкіндік беріңіз

Ал мен ең мықтымын...

«Джеймс!!!

Келесің бе, иә?

!

…»