Улица - Евгений Гришковец, Бигуди

Не утро, не вечер, не день — это просто время.

Не лето, не осень, не весна…

Улица, улица, улица…

А улица одна, и жизнь одна,

Но мне не надоело.

Я просто устал.

Я устал, но мне не надоело.

Вот такие дела, вот такое дело.

И не плохо, нет, не плохо.

И не хорошо.

Можно даже сказать, что я счастлив.

И я иду.

Улица, улица, улица…

Сердце остановится вон на том углу.

Как же я устал.

Но мне не надоело,

Вот такие дела, вот такое дело.

Я люблю тебя — вот такое дело.

А я помню — было лето, осень, и даже была весна,

А теперь вот эта улица, и как выясняется, она одна.

И я устал, но мне не надоело…

По этой улице идти — не надоело.

Устал, просто устал.

Вот такие дела, вот такое дело…

Таң емес, кеш емес, күн емес - бұл жай ғана уақыт.

Жаз емес, күз емес, көктем емес...

Көше, көше, көше...

Бір ғана көше, бір өмір бар,

Бірақ мен шаршамадым.

Мен жай ғана шаршадым.

Мен шаршадым, бірақ мен шаршамаймын.

Мәселе мынау, мынау.

Және жаман емес, жоқ, жаман емес.

Және жақсы емес.

Сіз тіпті бақыттымын деп айта аласыз.

Ал мен барамын.

Көше, көше, көше...

Менің жүрегім сол бұрышта тоқтайды.

Мен қаншалықты шаршадым.

Бірақ мен шаршаған жоқпын

Мәселе мынау, мынау.

Мен сені жақсы көремін - бұл нәрсе.

Менің есімде - бұл жаз, күз, тіпті көктем болды,

Ал қазір бұл көше, және белгілі болғандай, ол жалғыз.

Ал мен шаршадым, бірақ шаршаған жоқпын...

Бұл көшеде жүру жалықтырмайды.

Шаршадым, жай ғана шаршадым.

Мәселе мынау, мынау...