Nostalgia - Epica

Dying slowly, all alone

Hope is gone, the seeds were sown

Another day without a touch

Another dawn with only dusk

But sometimes it rewinds me

To the bliss of languid dreams

To my precious memories

To the mysteries of all I’d never seen

Dying slowly day by day

And every colour fades to gray

I walk the walls of hell’s abyss

With every trail, I will persist

Why can’t you hear me?

Release me

I’m forgotten and buried

And sometimes it rewinds me to

The innocence that pulls me through

And sometimes rewinds me

To the place where the fires burning

And sometimes I can daydream

That I’m free

But its just a reverie

Баяу өледі, жалғыз

Үміт сөнді, тұқым себілді

Тағы бір күні жанасусыз

Тек кеш батқан тағы бір таң

Бірақ кейде ол мені кері айналдырады

Тыныш армандардың бақытына

Қымбат  естеліктерім үшін

Мен ешқашан көрмеген құпияларға

Күннен күнге баяу өледі

Әр түс сұрға айналады

Мен тозақ тұңғиықтарының қабырғаларын жүремін

Әр ізбен  мен табанды боламын

Неге мені ести алмайсың?

Мені босатыңыз

Мен ұмытылдым және жерлендім

Кейде ол мені кері қайтарады

Мені баурап алатын пәктік

Ал кейде мені кері айналдырады

 От жанып жатқан жерге

Мен кейде армандаймын

Менің бос екенімді

Бірақ бұл жай ғана қиял