Последняя любовь - Елена Камбурова

О, как на склоне наших лет

Нежней мы любим и суеверней…

Сияй, сияй, прощальный свет

Любви последней, зари вечерней!

Полнеба обхватила тень,

Лишь там, на западе, бродит сиянье, —

Помедли, помедли, вечерний день,

Продлись, продлись, очарованье.

Пускай скудеет в жилах кровь,

Но в сердце не скудеет нежность…

О ты, последняя любовь!

Ты и блаженство и безнадежность.

О, біздің жылдардың баурайында қалай

Біз одан да нәзік және ырымшылдықпен жақсы көреміз ...

Жарқыра, жарқыр, қоштасу нұры

Соңғы махаббат, кешкі таң!

Жарты аспанды көлеңке басып,

Тек сонда, батыста нұр шашады, -

Баяу, баяу, кешкі күн,

Соңғы, соңғы, сүйкімділік.

Тамырда қан жұқарсын,

Бірақ жүректе нәзіктік жоғалмайды ...

О, соңғы махаббатың!

Сіз бақытты да, үмітсіз десіз.