Монолог Альдонсы - Елена Камбурова

Я знаю, однажды приедет ко мне

Мой рыцарь отважный на верном коне,

С победой и славой, с улыбкой усталой —

Любовь моя, грусть моя, жизнь моя!

Отдохни, мой родной,

От заботы дневной,

От далеких дорог,

От трудов и тревог!

Я тебя ждала

Столько долгих дней —

Дай и мне отдохнуть

На груди твоей!

Я знаю, он труден, твой путь, и суров,

Он беден друзьями и полон врагов,

И вся-то отрада, вся честь и награда —

Любовь моя, грусть моя, жизнь моя!

Я знаю, наутро ты кликнешь коня,

И снова надолго покинешь меня.

Еще не пора, еще час до утра,

О любовь моя, грусть моя, жизнь моя!

Бір күні ол маған келетінін білемін

Адал атқа мінген ержүрек рыцарым,

Жеңіс пен даңқпен, шаршаған күлімсіреп -

Менің махаббатым, мұңым, өмірім!

Демал, қымбаттым,

Күндізгі күтімнен бастап,

Алыс жолдардан

Еңбек пен уайымнан!

Мен сені күттім

Қаншама ұзақ күндер

Маған да демалуға рұқсат етіңіз

Кеудеде!

Білемін бұл қиын, сенің жолың, қатал,

Досқа кедей, дұшпанға толы,

Және барлық қуаныш, барлық құрмет пен марапат -

Менің махаббатым, мұңым, өмірім!

Таңертең ат шақырарыңды білемін,

Тағы да сен мені ұзақ уақытқа тастап кетесің.

Әлі уақыт емес, таңға әлі бір сағат қалды,

О, менің махаббатым, мұңым, өмірім!