Through Infectious Waters - Draconian

This flesh holds me captive and in quest of liberation…

As the sheep flock in the dissonance, I tread in dissent

To the piercing light that sears our hearts;

To the sickness that plagues our spirits…

I cannot revere in this blind acceptance and falter in my comprehension

Forfeit my injured soul, this affliction I respire!

Heal this restless spirit — that bestowed naught

Heal this heart that approached the world, as I relegate — I consign!

Heal my heart, my weeping soul…

I consign this putrid flesh

Nothing here, nobody there…

Erroneous illness shouting

The outcry reviles this tattered soil…

Drowning the world in filth and distortion

Forfeit my injured soul, this affliction I respire!

Heal this restless spirit — that bestowed naught

Heal this heart that approached the world, as I relegate — I consign!

Heal my heart, my weeping soul…

I consign this putrid flesh

I’ll leave my conscience to die

A barrenness of dreams and anticipation;

Life and hope shrivel into the void

Heal this heart that approached the world, as I relegate — I consign!

Heal my heart, my weeping soul…

I consign this putrid flesh

In this pantheon of sorrow

We are everything, yet nothing!

And as long we’re breathing

The burden devoid of conclusion!

Unaided I slither — ravaged, silent and alone

I smoulder in anxious strife;

I decline these exhausted remnants of decay

The world is coming to an end;

a vast ocean of disease…

All hope is lost… or perhaps this is the cradle of salvation

I must tranquil these turbulent waters

No more expressions shall leave my trait…

No further words shall be spoken

This illness they conceived broke my tired wings

Бұл тән мені тұтқында және азаттық іздейді...

Қойлар келіспеушілікпен отарылып жатқанда, мен қарсылықпен басамын

Жүрегімізді жарып жіберетін нұрға;

Біздің рухымызды азаптайтын ауруға…

Мен бұл соқыр қабылдауды құрметтей алмаймын және өз түсінігімде әлсірей алмаймын

Жарақат алған жанымды жоғалт, бұл азапты мен  тыныстаймын!

Бұл тынышсыз рухты емдеңіз - бұл ештеңе бермеді

Дүниеге жақындаған осы жүректі емдеңіз, мен жеңіл    жүріп беремін!

Менің жүрегімді емдеңіз, жылаған жаным...

Мен бұл шіріген етті тапсырамын

Мұнда ештеңе, мұнда ешкім ...

Қате ауру деп айқайлау

Айқай бұл жыртылған топырақты қорлайды ...

Дүниені лас пен бұрмалауға бату

Жарақат алған жанымды жоғалт, бұл азапты мен  тыныстаймын!

Бұл тынышсыз рухты емдеңіз - бұл ештеңе бермеді

Дүниеге жақындаған осы жүректі емдеңіз, мен жеңіл    жүріп беремін!

Менің жүрегімді емдеңіз, жылаған жаным...

Мен бұл шіріген етті тапсырамын

Мен ар-ұжданымды өлуге  қалдырамын

Армандар мен күтудің бедеулігі;

Өмір мен үміт қуысқа түседі

Дүниеге жақындаған осы жүректі емдеңіз, мен жеңіл    жүріп беремін!

Менің жүрегімді емдеңіз, жылаған жаным...

Мен бұл шіріген етті тапсырамын

Бұл қайғы пантеонында

Біз бәріміз, бірақ ештеңеміз!

Біз дем алғанша

Қорытындысыз жүк!

Көмексіз сырғып бара жатырмын — қиналған, үнсіз және жалғыз

Мазасыз дау-дамайдан күліп жатырмын;

Мен ыдыраудың осы таусылған қалдықтарынан қабылдаймын

Әлем соңына дейін келеді;

дерттің кең мұхиты...

Барлық үміт үзілді… немесе бұл құтқару бесігі  болуы  мүмкін

Мен осы турбулентті суларды тыныштандыруым керек

Басқа сөздер менің қасымды қалдырмайды ...

Бұдан әрі сөз  айтылмайды

Олар ойлап тапқан бұл ауру менің шаршаған қанаттарымды сындырды