The Cry of Silence - Draconian

Filled with sorrow…

Bleak inner self touched by pride,

devoured by solitude, still wrapped in time.

Flowing pain…

Holding myself back in suspicion…

and lingering in the dust…

the dust of my abandoned remains.

Killed with the dagger of life!!!

Such an exquisite pride in my suffering…

alone, all alone with the emotional

streams of my soul…

So real, so pure… yet i’m left aside

entangled in fear… without hope.

Raped by the light of the world…

Scorned, left behind and broken down…

I am truly left alone,

but somehow… just somehow

it feels like my loneliness is a victory

over the self-delusion of joy… and happiness.

My heart beats faster,

the anguish becomes clearer

and my misanthropic view gets stronger.

Living in the shadows…

so proud of being the one,

but desperate…

so desperate for a helping hand.

Do I really want to live this life?

I have a thousand reasons to die,

and many millions of tears to cry… in silence.

The human plague has emtied my life,

and I curse the day I was born… to this world!

Still, no-one else I ever want to be…

and no-one else I intend to be…

'cause no-one else I was meant to be!

I need, I want, I long for my retribution…

I need, I want, I yearn for my retribution…

I want my retribution… I want it now!

Unity;

a gathering of open wounds,

of dark… of dark clean spirits…

what a dream… what a dream so distant!

Why should I… why should I be alone

when I love… when I love my brotherhood?

Shall I die… shall I die to be free

when I cry… when I cry in silence…

so please let me die in silence…

oh my god, let me die in silence!

Қайғыға толы…

Тәкаппарлықтан дірілдеген көңілсіз ішкі жан,

жалғыздық жұтқан, әлі уақыт оранған .

Ағып жатқан ауырсыну…

Өзімді күдікпен ұстадым...

және шаңда қалып…

менің тасталған шаң қалды.

Өмірдің қанжарымен өлтірілді!!!

Менің қайғы-қасіретім үшін  керемет мақтаныш...

жалғыз, эмоциямен жалғыз

менің жанымның ағындары…

Сонша шынайы,                                                                                     Мен қалдым

қорқады... үмітсіз.

Әлемнің нұрына  зорланған …

Менсінген, артта қалған және бұзылған ...

Мен шынымен жалғыз қалдым,

бірақ әйтеуір... қалай болғанда да

Менің жалғыздық - бұл жеңіс

қуаныш пен бақыттың өзін-өзі алдауынан.

Жүрегім соғады,

күйзеліс айқынырақ болады

және менің мисантроптық көзқарасым күшейе түседі.

Көлеңкеде өмір сүру…

Бір болғанымды  мақтан    

бірақ шарасыз...

сондықтан көмек қолын қажет.

Мен бұл өмірде өмір сүргім келеді ме?

Менің өлуге мың себеп бар,

және миллиондаған көзге жылауға   үнсіз   .

Адамдық індет өмірімді құртты,

мен бұл дүниеге туған күніме қарғыс айтамын!

Дегенмен, мен болғым келмейтін басқа ешкім болғым келмейді...

және басқа ешкім болғым келмейді...

'себебі мен басқа болу болмадым!

Маған керек керек қалады және кесегім келеді...

Маған керек, мен қалаймын, мен өзімнің жаза аламын ...

Мен өзімнің жаза алғым келеді ... Мен қазір қалаймын!

Бірлік;

 ашық жаралардың жиналысы,

                                                                                                   |

неткен арман... қандай арман соншалықты алыстағы арман!

Неге мен... неге жалғыз болуым керек?

мен сүйген кезде… бауырластығымды сүйген кезде?

Өлейін бе... азат болу үшін өлемін бе

мен жылағанда… мен үнсіз жылатқанда …

Сондықтан мені үнсіз өлуге рұқсат етіңіз ...

құдай-ау, үнсіз өлейін!