No Lonelier Star - Draconian

Floating imperceptible cinders

Back and forth a stare over the cosmic veil

As a star is dying nuclear winters' coming

Oh, entangled earth, distant eyes ablaze

Interweave forever into your hunger

As gravity collapses and light torn asunder

Sowing the seeds

Then burning the fields

We are burning the fields

Then sowing the seeds

Nothing lives or dies here

Just calumnies of matter onto the dark

It slips through our fingers

Unperceiving the emptiness

We are burning the stellar fields

I rise through debris and the dust

Who is this sun?

I always spoke to the stars

I rise through debris and the dust

Who was this sun?

I always spoke to the stars

Release me from myself

Fading back into the womb

That stellar, ethereal tomb

Just waiting for my moment to matter

And consciousness slept inside the stars

And we must remember that we forgot

There’s an immunity boundless ahead of it all

Further, always further from here

These memories are continuing

Ever onward before the dawn

Seeing as time we can’t escape

I’m drifting and fading and choking in here

These nightmares are continuing

Aching glimpses always in hiding

I’m begging, begging you for hope

I stumble through the rugged door

The crater of my being

Watching this heart graciously beating

Until it beats no more

Interweave forever into your hunger

As gravity collapses and light torn asunder

We are burning the stellar fields

I rise through debris and the dust

Who is this god?

I always spoke to the stars

I rise through debris and the dust

Who was this god?

I always spoke to the stars

I rise through debris and the dust

Who is this god?

I always spoke to the stars

Debris and the dust

Who are these gods?

Debris and the dust

They came from the stars

Қалқымалы сезілмейтін шлактар

Ғарыштық пердеге алға-артқа қарау

Жұлдыз ретінде ядролық қыстың келуі

Әй, шырмалған жер, алыстағы көздер жанады

Аштықпен мәңгілікке араласыңыз

Гравитация ыдырап, жарық жарылғанда

Тұқым себу

Содан кейін егістіктерді өртеп жібереді

Біз егістіктерді өртеп жатырмыз

Содан кейін тұқым себіңіз

Мұнда ештеңе өмір сүрмейді немесе  өлмейді

Қараңғылықтағы жай ғана жала

Ол саусақтардың арасынан өтіп кетеді

Бослықты сезінбеу

Біз жұлдыздық өрістерді өртеп жатырмыз

Мен қоқыс пен шаңның арасынан көтерілемін

Бұл күн кім?

Мен әрқашан жұлдыздармен сөйлесетінмін

Мен қоқыс пен шаңның арасынан көтерілемін

Бұл күн кім болды?

Мен әрқашан жұлдыздармен сөйлесетінмін

Мені өзімнен босатыңыз

Жатырға қайта оралу

Сол жұлдызды, эфирлі қабір

Маңызды сәтімді күтемін

Ал сана жұлдыздардың ішінде ұйықтап жатты

Біз ұмытып кеткенімізді есте сақтауымыз керек

Оның алдында шексіз иммунитет                                                                                                   

Әрі қарай, әрқашан осы жерден алыс

Бұл естеліктер жалғасуда

Әрқашан таң атқанша

Уақыт сияқты, біз қашып құтыла алмаймыз

Мен бұл жерде қозғалып, әлсіреп, тұншығып бара жатырмын

Бұл қорқынышты армандар жалғасуда

Ауырған көріністер әрқашан жасырылады

Өтінемін, үміт сұраймын

Мен кеңірдек есіктен сүрінемін

Менің болмысымның кратері

Мына жүректің соғып тұрғанын көріп

Ол соқпайтынша

Аштықпен мәңгілікке араласыңыз

Гравитация ыдырап, жарық жарылғанда

Біз жұлдыздық өрістерді өртеп жатырмыз

Мен қоқыс пен шаңның арасынан көтерілемін

Бұл құдай кім?

Мен әрқашан жұлдыздармен сөйлесетінмін

Мен қоқыс пен шаңның арасынан көтерілемін

Бұл құдай кім болды?

Мен әрқашан жұлдыздармен сөйлесетінмін

Мен қоқыс пен шаңның арасынан көтерілемін

Бұл құдай кім?

Мен әрқашан жұлдыздармен сөйлесетінмін

Қоқыс пен шаң

Бұл құдайлар кімдер?

Қоқыс пен шаң

Олар жұлдыздардан келді