The Land - Dougie MacLean

He says it goes with the land and we can do nothing more

And no-one cans see what is wrong and is right

It goes with the land and it’s broken and sore

And it bleeds from inside and is tired of this long

Endless flight

But they never will learn

It never will break up and burn

It’s holding it close until we make our return

And it flows in the burns they’re diluted and stale

They fall weary down hillsides and cry for relief

It flows in the burns and they’re cloudy and pale

And the once foaming waters run tepid in sheer disbelief

It could have been healthy and strong

It could have been laughter and light

But the hope of a people holds on Shining and bright

And it blows with the wind and it hangs in the breeze

And it cuts through the trees like the slash of a blade

It blows with the wind you can smell the disease

And it rolls across mountains destroying the patterns

We’ve made

Ол бұл жермен жүреді, біз бұдан басқа ештеңе істей алмаймыз дейді

Ненің бұрыс, ненің дұрыс екенін ешкім көре алмайды

Ол жермен бірге жүреді және ол сынған және ауырады

Оның іштен қансырап  ұзақ  шаршады

Шексіз ұшу

Бірақ олар ешқашан үйренбейді

Ол ешқашан бөліп жанбайды

Біз қайтып келгенше, ол оны жақын ұстайды

Және ол сұйылтылған және ескірген күйіктерде ағып кетеді

Олар төбелерден шаршап құлап, жеңілдік сұрайды

Ол күйіктерде ағып, бұлтты және бозғылт болады

Бір кездегі көбіктенген сулар  сенімсізден салқындап ағып жатыр

Ол сау және күшті болуы мүмкін

Бұл күлкі мен жарық болуы мүмкін еді

Бірақ халықтың үміті нұрлы, нұрлы

Және ол желмен соғылады, ол соғып, ол самал желге ілінеді

Және ол  ағаштарды  жүздің  қиғаш кесігі дей  кеседі

Ол желмен бірге соғып, аурудың иісін сезе аласыз

Ол тауларды айналып өтіп, өрнектерді бұзады

жасадық