Pabay Mor - Dougie MacLean

When first he rounded Pabay Mor

And met the mountain waves alone

There was fear till there was fear no more

Wild Atlantic son

And he learned her gentle he learned her strong

Till he could feel her every heaving breath

And he knew that he could do no wrong

Wild Atlantic son

On the shoulders of the ocean

On the bare back of the sea

Held in her eternal motion

Someone to carry me

Well, the tide rolls dark round Gallen head

And the wind has nowhere left to turn

And the broken rocks the sea will bleed

Wild Atlantic son

And there she sleeps and there she roars

And the moment surging foul becomes

It’s a force to steal the sailor’s life

Wild Atlantic son

On the shoulders of the ocean

On the bare back of the sea

Held in her eternal motion

Someone to carry me

When first he left the west Loch Roag

In gentle calm and sunset fill

With wandered eyes he dreamed so still

Wild Atlantic son

On the shoulders of the ocean

On the bare back of the sea

Held in her eternal motion

Someone to carry me

Алғаш ол Пабай Морды айналып өткенде

Ал тау толқындарын жалғыз қарсы алды

Қорқыныш болғанша, қорқыныш болды

Жабайы Атлант ұлы

Ол оны жұмсақ, күшті етіп үйренді

Ол оның әр тынысын сезгенше

Ол ешқандай жамандық жасай алмайтынын білді

Жабайы Атлант ұлы

Мұхиттың иығында

Теңіздің жалаң арқасында

Оның мәңгілік қозғалысында

Мені алып жүретін адам

Ал, толқын қараңғы дөңгелек Галлен басын айналдырады

Ал желдің бұрылатын жері қалмады

Ал сынған тастар теңіз қанға айналады

Жабайы Атлант ұлы

Ол сонда ұйықтайды, сонда ол айқайлайды

Ал фолдың көтерілу сәті

Бұл                                                                                                                                                                                                Бұл                                                           бұл                бұл        күш

Жабайы Атлант ұлы

Мұхиттың иығында

Теңіздің жалаң арқасында

Оның мәңгілік қозғалысында

Мені алып жүретін адам

Алдымен ол батыс Лох Роагтан кетті

Жай тыныштықта және күн батқанда

Қаңғыбас көздерімен ол әлі де армандады

Жабайы Атлант ұлы

Мұхиттың иығында

Теңіздің жалаң арқасында

Оның мәңгілік қозғалысында

Мені алып жүретін адам