L'étranger - Dorothée

Au village, un beau jour il est arrivé

Tout sauvage, d’une très lointaine contrée

Et les autres, tous les autres

L’ont surnommé l'Étranger

À l'école, c’est près de moi qu’il s’est assis

Quand je lui ai dit bonjour, il m’a souri

Mais les autres, tous les autres

Se moquaient de l'Étranger

Mickalaï, Mickalaï

Te souviens-tu de ce temps

Mickalaï, Mickalaï

Où nous étions des enfants?

Quand, enfin, il a su écrire en français

Sur mon cahier, il a marqué «amitié»

Mais les autres, tous les autres

Refusaient de l’adopter

À quinze ans, c'était en plein mois de juillet

Qu’on a échangé notre premier baiser

Mais les autres, tous les autres

L’appelaient toujours l'Étranger

Mickalaï, Mickalaï

Te souviens-tu de ce temps

Mickalaï, Mickalaï

Où nous étions des enfants?

Ауылға жақсы күндердің бірінде келді

Барлығы жабайы, өте алыс елден

Ал басқалары, басқалары

Оған бейтаныс лақап ат қойды

Мектепте ол менің жаныма отырды

Мен оған сәлем бергенімде, ол маған күлді

Бірақ басқалары, басқалары

Бейтаныс адамды мазақ етті

Микалай, Микалай

Сол кез есіңде ме

Микалай, Микалай

Балалар біз қайда болдық?

Ақырында ол французша жазуды білгенде

Менің дәптеріме ол «достық» деп белгіледі.

Бірақ басқалары, басқалары

асырап алудан бас тартты

Он бесте шілденің ортасы еді

Біз бірінші сүйіспеншілігімізді ауыстырдық

Бірақ басқалары, басқалары

Оны әрқашан Бейтаныс деп атайтын

Микалай, Микалай

Сол кез есіңде ме

Микалай, Микалай

Балалар біз қайда болдық?