Wildgänse - Die Irrlichter

Dem König treu ergeben,

der sehr weise und schon alt,

Kämpft´ ich an seiner Seite,

gewann Ehre dort schon bald.

D´rum rief er mich zu Hofe,

dass ich ihm dort dienen sollt,

Behüten seine Braut,

die er bald ehelichen wollt´,

Ihr Liebreiz, ihre Schönheit

waren weithin wohlbekannt,

Als Ritter der Provinz

war ich weit unter ihrem Stand,

Doch liebte sie Geschichten

aus den Dörfen um die Burg,

Fühlt sich nicht mehr gefangen,

sondern treu umsorgt.

Siehst du, wie die Wildgänse ziehen?

Eisiger Wind trägt mein Lied übers Feld.

Banner auf dem Turme hoch wehen,

Hier geschieht nur, was dem König gefällt.

Ach wär´ ich frei wie die Gänse

zu sehen die Welt.

Jede Stunde ihres Lebens

hab´ ich über sie gewacht,

Wie ihr Bruder, ihr Vertrauter,

bis zu jener Nacht:

Ihr Haar im Bade offen,

Rosenblüten, Kerzenschein,

Immer war ich bei ihr,

doch nie mit ihr allein.

Mein Leben ihr zu opfern

war schon immer meine Pflicht,

Doch meine Liebe, mein Verlangen,

bezwang ich letztlich nicht.

Ihre schwarzen Augen

berauschten meinen Sinn,

Willig und verzaubert

gaben wir einander hin.

Ein Kammerherr, der neidisch war,

sah diesen Hochverrat,

Erzählt´ dem König wortgewandt

die Schande meiner Tat.

Gekränkt und wild von Zorn erfasst,

richtet mich seine Wut:

Verwundet von des Königs Schwert

lag ich in meinem Blut.

Mein bester Freund entwindet mir

ihr teures Liebespfand,

Ein Tuch, bestickt mit Wildgänsen

von ihrer zarten Hand,

Er reitet fern ins Klostertal

noch in dieser Stund´

Und lebt sie noch,

so bringt er ihr meines Todes Kund´.

Siehst du, wie die Wildgänse ziehen?

Eisiger Wind trägt mein Lied übers Land.

Liebster, sag mir, konntest Du fliehen?

Dem König allein schuldet´ ich meine Hand,

Weinend ins Kloster auf Lebtag verbannt.

патшаға адал

өте дана және қазірдің өзінде ескі

Мен оның жағында соғысамын

көп ұзамай сол жерде құрметке ие болды.

Сондықтан ол мені сотқа шақырды.

Мен оған сонда қызмет етуім керек

қалыңдығын қорғайды

ол жақын арада кімге үйленгісі келді

Оның сүйкімділігі, оның сұлулығы

жақсы белгілі болды

Провинцияның рыцарлары ретінде

Мен олардың деңгейінен әлдеқайда төмен болдым

Бірақ ол әңгімелерді жақсы көретін

қамал айналасындағы ауылдардан,

енді өзін қамауға алғанын сезбейді

бірақ адал қамқорлық жасады.

Жабайы қаздардың қалай жүретінін көріп тұрсың ба?

Мұзды жел менің әнімді далаға апарады.

мұнарада биік баннерлер желбіреп,

Бұл жерде патшаға ұнайтын нәрсе ғана болады.

Әй, қаздардай еркін болсам

әлемді көру үшін.

Сіздің өміріңіздің әрбір сағаты

Мен оны бақылап отырдым

Ағасы, сырласы сияқты,

сол түнге дейін:

оның шашы ваннада босап,

раушан жапырақтары, шам жарығы,

Мен әрқашан онымен бірге болдым

бірақ онымен ешқашан жалғыз емес.

Оған өмірімді құрбан ету

әрқашан менің міндетім болды

Бірақ менің махаббатым, менің тілегім

Мен ақырында жеңе алмадым.

оның қара көздері

санамды мас етті

Ерікті және сиқырлы

бір-бірімізге бердік

Қызғаншақ камералық

осы опасыздықты көрдім,

Патшаға мәнерлеп айт

менің әрекетім ұят.

Қаһарлы және жабайы,

ашуын маған бағыттап:

Патшаның семсерінен жараланған

Мен қанымда жаттым.

Менің ең жақын досым менімен күреседі

оның қымбат махаббат белгісі,

Жабайы қаздармен кестеленген мата

оның нәзік қолымен,

Ол монастырь аңғарына мінеді

әлі осы сағатта

Ал ол әлі тірі ме?

сондықтан ол оған менің өлімім туралы хабарды жеткізеді.

Жабайы қаздардың қалай жүретінін көріп тұрсың ба?

Мұзды жел менің әнімді елге жеткізеді.

Қымбаттым, айтшы, сен қашып құтыла аласың ба?

Жалғыз патшаға қарыздармын,

Өмір бойы монастырьға айдалды, жылап.