Растают следы - Денис Майданов

Растают следы

На мокром песке

И ветер расправит от шедших по краю круги на реке.

Уходишь в рассвет,

А я на закат

И вряд ли найдёт все, что было здесь тот, кто вернётся назад.

Птицы над синей водой нам кричат:

Ведь это же вы любили здесь столько лет

И прятал глаза, боясь вам мешать рассвет,

Ведь это же вы целуясь клялись тогда,

Что любовь навсегда.

Припев:

А мы рвём на части спасавший когда-то нас зонт

И спорим кому же зима, а кому больше лета.

На нас смотрит небо и дарит нам тысячи солнц,

А мы друг у друга воруем скользящие с веток лучики тёплого света…

Растают следы,

Устанут слова,

Останется боль, сердце рвущая боль, да чужая молва.

А души горят,

Молчат и горят

И нам выбирать-всё понять и прощать, или пить этот яд.

Птицы над синей водой нам кричат:

Ведь это же вы огнями своих костров

Хранили любовь от боли и катастроф,

Ведь это же вы, обнявшись кричали «да»,

Что любовь навсегда.

Припев:

А мы рвём на части спасавший когда-то нас зонт

И спорим кому же зима, а кому больше лета.

На нас смотрит небо и дарит нам тысячи солнц,

А мы друг у друга воруем скользящие с веток лучики тёплого света…

И не убежать, не спрятаться, не забыть.

И незачем быть и некуда дальше плыть.

Я эту беду всю ночь рисовал тебе на песке.

На песке.

На песке.

На песке…

Іздер еріп кетеді

Ылғалды құмда

Ал жел өзеннің жағасында жүргендердің шеңберлерін түзетеді.

Сен таңға барасың

Ал мен күн батудамын

Ал қайтып келген адамның осында болғанның бәрін табуы екіталай.

Көк судың үстіндегі құстар бізге:

Неге десеңіз, осында қаншама жыл сүйген сіз едіңіз

Таңның атысын бұзудан қорқып, көзін жасырды.

Өйткені, ол кезде сүйемін деп ант берген сен едің,

Бұл махаббат мәңгілік.

Хор:

Біз бір кездері бізді құтқарған қолшатырды жыртамыз

Ал, кімнің қыс, кімнің жазы көп деп таласамыз.

Аспан бізге қарап, мыңдаған күн береді,

Ал біз бір-бірімізден бұтақтардан сырғанап жатқан жылы жарық сәулелерін ұрлап аламыз ...

Іздер еріп жатыр

Сөздер шаршайды

Ауырсыну, жүректі сыздатқан ауру, басқа біреудің өсек-аяңы қалады.

Ал жандар жанып жатыр

Үнсіз және жанып тұрған

Ал біз таңдауымыз керек - бәрін түсініп, кешіріңіз немесе бұл уды ішіңіз.

Көк судың үстіндегі құстар бізге:

Ақыр соңында, бұл сіздің оттарыңыздың шамдарымен

Махаббатты азап пен апаттан сақтады,

Құшақтасып, «иә» деп айқайлаған сен едің ғой,

Бұл махаббат мәңгілік.

Хор:

Біз бір кездері бізді құтқарған қолшатырды жыртамыз

Ал, кімнің қыс, кімнің жазы көп деп таласамыз.

Аспан бізге қарап, мыңдаған күн береді,

Ал біз бір-бірімізден бұтақтардан сырғанап жатқан жылы жарық сәулелерін ұрлап аламыз ...

Ал қашпа, жасырма, ұмытпа.

Әрі қарай жүзудің қажеті жоқ және еш жерде жоқ.

Мен бұл бақытсыздықты түні бойы құмға түсірдім.

Құмда.

Құмда.

Құмда…