Ecrire - Axiom

Les tripes à l’air, j'écris à l’encre de mon sang

Le spleen dans la tête, comme un jour de pluie, j’allume de l’encens

Une bougie, douce lueur sur un coin d’table

Le bois expire son âge, ambiance austère et palpable

Dehors, il fait sombre comme en mon humeur

J’ai l’intérieur mélancolique, un truc qui m’ronge comme une tumeur

Un mal-être, j’ai la déprime récurrente

Un truc qui m’manque, une sorte de nostalgie trop endurante

La fumée d’ma cigarette s'élève et dessine

Des chimères qui m’prennent très vite pour un imbécile

Une odeur de cèdre, dans ma chambre sur les murs blancs

Sous ma laine, ma chaude haleine murmure déjà ses plans

J’chuchote mon rap car écrire m’est nécessaire

Dans mes viscères, face à moi-même, j’reste sincère

J'écris, j’rappe parce que ça m’est nécessaire

On a l’amour de la zic, des mots logés dans les viscères

Écrire, tant qu'écrire est nécessaire

L’amour de la plume, des mots logés dans les viscères

Écrire face à soi-même tant qu’on est vivant

C’est vital comme survivre pour un survivant

Ô toi ma plume qui remplit mon Univers

Déverse sur ma feuille blanche le sacré mystère

Que le poète veut toucher une fois dans sa vie

A la quête d’un trésor qu’il veut garder pour lui

Ecrire, aligner des schémas qui forment des lettres

Alpha beta, livre-moi le secret des ancêtres

Je scande pour toi un hymne à la gloire

Entends-tu mes appels quand j’reste seul dans l’noir?

J’veux savoir écrire, j’veux savoir dire juste

Révéler c’que l’Homme cache en son buste

Découvrir c’que l’humanité a d’plus vrai

Son essence, la toucher, en être au plus près

J’veux trouver les mots, quand ils viennent à manquer

J’ai aussi la fièvre de dire, tu l’auras remarqué

Dis-moi tout, je suis assis une page dans la main

Je pourrais attendre ainsi sans fin sans lendemain

Écrire, tant qu'écrire est nécessaire

L’amour de la plume, des mots logés dans les viscères

Écrire face à soi-même tant qu’on est vivant

C’est vital comme survivre pour un survivant

Mes cahiers sont pleins d’amour, de ratures et de revanches

De tranches de vie, étrange idée que la feuille blanche

Tenter de coucher le monde entre des lignes

Y trouver un sens, une réponse ou bien un signe

Laisser une trace indélébile à l’encre noire

Une trace dans l’Histoire ou encore dans les mémoires

Ecrire, pour certains comme moi, est le sens du passage ici

Une chance quand partout, l’absurde officie

Seul face à soi-même, puiser en soi une violente énergie

Dans les tréfonds d’son âme comme une puissante synergie

La partager avec ceux qui la perçoivent

Ceux qui savent apprécier cet élixir et qui le boivent

Tant d’arbres meurent pour une seule feuille

J’veux leur faire honneur et s’il le faut porter leur deuil

Mais la mission en vaut la chandelle

Avant qu’elle ne s'éteigne, écrire pour lui faire la part belle

Écrire, tant qu'écrire est nécessaire

L’amour de la plume, des mots logés dans les viscères

Écrire face à soi-même tant qu’on est vivant

C’est vital comme survivre pour un survivant

Ішім шығып, қанымдағы сиямен жазамын

Басындағы көкбауыр, жаңбырлы күндей, Мен хош иісті түтетемін

Шам, үстелдің бұрышында жұмсақ жарқыл

Ағаш өзінің жасын, қатал және айқын атмосферасын аяқтайды

Сыртта менің көңіл күйімдегідей қараңғы

Менде меланхолик ішкі дүние бар, мені ісік сияқты жейтін нәрсе

Мазасыздық, менде қайталанатын депрессия бар

Сағынатын бір нәрсе, тым шыдамды сағыныш

Темекемнің түтіні көтеріліп, тартады

Мені тез ақымақ санайтын химералар

Ақ қабырғалардағы бөлмемде балқарағайдың иісі

Жүнімнің астында ыстық демім өз жоспарларын сыбырлап жатыр

Мен өз рэпімді сыбырлаймын, өйткені жазу маған қажет

Ішкі ағзамда, өзіме қарамай, мен шыншылмын

Маған керек болғандықтан жазамын, рэп айтамын

Біз музыканы, ішкі органдарда орналасқан сөздерді жақсы көреміз

Жазу қажет болғанша жазыңыз

Қаламға деген сүйіспеншілік, ішкі ағзаға қонған сөздер

Көзі тірісінде алдыңа жаз

Бұл тірі қалған үшін аман қалу сияқты өте маңызды

О сен менің Ғаламымды толтыратын қауырсыным

Ақ парағыма киелі сырымды төгіп бер

Ақынның өмірінде бір рет түртпек болғаны

Ол қазына іздеп, өзіне қалдырғысы келеді

Әріптерді құрайтын диаграммаларды жазыңыз, туралаңыз

Альфа бета, маған ата-баба сырын жеткіз

Мен саған даңқ әнін айтамын

Қараңғыда жалғыз қалғанда қоңырауларымды естисің бе?

Жазуды білгім келеді, жай айтуды білгім келеді

Ер адамның кеудесінде не жасыратынын ашыңыз

Адамзат нені ең дұрыс деп санайтынын табыңыз

Оның мәні, оған қол тигізу, оған жақын болу

Мен сөздерді таусылған кезде тапқым келеді

Менің де қызуым бар, сіз байқаған боларсыз

Бәрін айтшы, қолыма парақ алып отырмын

Мен ертең жоқ осылай шексіз күте аламын

Жазу қажет болғанша жазыңыз

Қаламға деген сүйіспеншілік, ішкі ағзаға қонған сөздер

Көзі тірісінде алдыңа жаз

Бұл тірі қалған үшін аман қалу сияқты өте маңызды

Менің дәптерлерім махаббатқа, өшіруге, кек алуға толы

Өмірдің үзінділерінен, ақ парақ деген біртүрлі ой

Дүниені жолдар арасына салуға тырысу

Мағынаны, жауапты немесе белгіні табыңыз

Қара сиямен өшпес із қалдырыңыз

Тарихтағы немесе естеліктердегі із

Жазу, мен сияқты кейбіреулер үшін бұл жердегі үзіндінің мағынасы

Кез келген жерде абсурдты басқаратын мүмкіндік

Өзіңіздің алдыңызда жалғыз, өзіңізге зорлық-зомбылық энергиясын тартады

Оның жан дүниесінің тереңінде қуатты синергетика сияқты

Оны түсінетіндермен бөлісіңіз

Бұл эликсирді бағалай білетіндер және оны ішетіндер

Бір жапырақ үшін қаншама ағаш өледі

Мен оларды құрметтеп, қажет болса жоқтауды қалаймын

Бірақ миссия күш салуға тұрарлық

Ол өлмес бұрын мақтан ету үшін жазыңыз

Жазу қажет болғанша жазыңыз

Қаламға деген сүйіспеншілік, ішкі ағзаға қонған сөздер

Көзі тірісінде алдыңа жаз

Бұл тірі қалған үшін аман қалу сияқты өте маңызды