Семь морей - Артур Беркут

Старый дом на горе, журавлиная стая —

Все, что было у нас, будем помнить всегда.

Память — странная вещь.

Кое-что исчезает,

Но в душе остаются люди и города.

Проплывем семь морей, где-то в каждом причалив,

Только вверх и вперед, проложив свой маршрут.

Проплывем семь морей, но вернемся к началу,

В тот родной уголок, где нас любят и ждут.

Навсегда сберегу песни и перекрестки,

Крик младенца и звон колокольный с утра,

И росу на траве, ветер свежий и хлесткий,

Бесконечное счастье от любви и добра.

Теплый дождь на заре пробежится по лужам,

И рассыплются звезды порою ночной.

Этот сказочный мир для того-то и нужен,

Чтобы жизнь просыпалась с каждой новой весной.

Таудағы ескі үй, тырналар отары -

Бізде болғанның бәрі біздің есімізде сақталады.

Есте сақтау - біртүрлі нәрсе.

Бір нәрсе жоғалып кетеді

Бірақ адамдар мен қалалар жан дүниесінде қалады.

Жеті теңізді жүзейік, әрқайсысында бір жерде байланып,

Тек жоғары және алға, маршрутыңызды белгілеңіз.

Жеті теңізді жүзейік, бірақ басына оралайық,

Бізді жақсы көретін және күтетін туған бұрышқа.

Мен әндер мен қиылыстарды мәңгі сақтаймын,

Сәбидің жылауы мен таңғы қоңыраудың,

Шөпте шық, жел балғын және тістеп,

Махаббат пен мейірімділіктен шексіз бақыт.

Таңертең жылы жаңбыр шалшық арқылы өтеді,

Ал жұлдыздар кейде түнде құлдырайды.

Бұл ертегі әлемі сол үшін,

Осылайша өмір әрбір жаңа көктеммен оянады.