Орел - Артур Беркут

Затянет небо тенью серых туч,

И померкнет свет дневной.

В сиянье молний средь темных горных круч

Пролетит орел седой

Он будет дерзок, страшен и могуч,

Доволен собой

Как просто по звездам путь

Отыскать во мгле.

Отважным не каждый быть

Может на земле.

Расправив крылья, в небе он парил,

С высоты бросая взгляд,

И был ему белый свет не мил,

А ночь — во сто крат.

Ветрам на зло летел, что было сил,

Не зная преград.

Средь молний, как вольный Бог,

В тучах он летал.

Всех смелых на деле ждут

Боль и высота.

Как странно линии судьбы переплелись.

И дома за стеклом

Через окно ты молча смотришь вниз,

Мечтая стать орлом.

Мечтаешь, но знаешь,

Так будешь вечно ждать.

Лишь птица стремится ввысь

Небо побеждать.

Без боя с собою —

Мрак, и куда бы ни шел,

Знай, где-то в рассвете

Есть тот степной орел…

Аспанды сұр бұлттардың көлеңкесімен жабады,

Ал күннің нұры сөнеді.

Қараңғы тау бөктеріндегі найзағай жарқылында

Боз бүркіт ұшады

Ол батыл, қорқынышты және күшті болады,

Өзіме ризамын

Жұлдыздарға ілесу қаншалықты оңай

Тұманнан табыңыз.

Әркім батыл бола алмайды

Мүмкін жерде.

Қанаттарын жайып, аспанда қалықтады,

Жоғарыдан қарап,

Ал ақ жарық оған ұнамады,

Ал түн жүз есе көп.

Мен желге зұлымдықпен ұштым, Менде күш бар,

Ешқандай кедергілерді білу.

Найзағай арасында, еркін Құдай сияқты,

Ол бұлттарда ұшты.

Барлық батылдар шынымен күтуде

Ауырсыну және биіктік.

Тағдырдың сызбалары қандай оғаш тоғысты.

Ал үйде әйнектің артында

Терезеден үнсіз төмен қарайсың,

Қыран болуды армандайды.

Арманда, бірақ сен білесің

Сондықтан сіз мәңгі күтесіз.

Тек қана құс көтеріледі

Жеңіске аспан.

Өзіңмен ұрыспай-

Қараңғылық, қайда жүрсең де,

Таң атқанда бір жерді біл

Сол дала қыраны бар...