L'homme et le sablier - AqME

Écrasé, le temps semble beaucoup plus loin qu’une aube

Ne voulant pas se lever

Haine de tout ce qui nous gêne

À croire que plus rien n’est pareil d’un regard néfaste

Intemporels ces maux qui m’affectent

Liés aux heures éphémères resteront vains

Qui n’a jamais recherché sans jamais trouver l’apaisement

Trop long cet emprisonnement

Cloué au balancement du temps, j’attends

J’attends

J’attends

J’attends

J’entends et apprends mon existence à genoux devant la raison

Dois-je être seul pour apprendre?

Dois-je être seul pour apprendre?

Dois-je être seul?

Dois-je être seul?

Dois-je être seul?

Comme l’amitié avec le temps (dois-je être seul ?)

M’a rendu l’espoir (dois-je être seul ?)

Vivre avec soi peut devenir un combat (un combat)

Жаншылды, уақыт таң атқаннан әлдеқашан өткен сияқты

Тұрғың келмейді

Біздің жолымызға кедергі келтіретін барлық нәрсені жек көру

Зиянды көзқараспен ештеңе бірдей емес деп сену

Маған әсер ететін бұл жамандықтар уақытсыз

Эфемерлік сағаттарға байланған бос қалады

Кім ешқашан тыныштық таппай іздеген емес

Бұл түрме тым ұзақ

Уақыттың екпіндісіне қадалып, күтемін

күтудемін

күтудемін

күтудемін

Мен өзімнің бар болмысымды ақыл алдында тізе бүгіп естимін және үйренемін

Мен үйрену үшін жалғыз болуым керек пе?

Мен үйрену үшін жалғыз болуым керек пе?

Жалғыз болуым керек пе?

Жалғыз болуым керек пе?

Жалғыз болуым керек пе?

Уақыт өте келе достық сияқты (жалғыз болуым керек пе?)

Маған үміт берді (жалғыз болуым керек пе?)

Өзіңізбен өмір сүру ұрысқа айналуы мүмкін (төбелес)