Осень пришла - Андрей Губин

Осень пришла в мой дом, осень в мой дом пришла,

Стала любовь дождём в сердце сгорев дотла.

Помнишь сказала ты: «не обижай меня»,

Нежной не надо лжи, ей не поверю я.

Птицы летят на юг вдаль унося мечты,

Прочь от дождей и вьюг в стране где я и ты.

Припев:

Осень придёт неслышно в дом усталый мой,

Память закружит в белом танце нас с тобой.

Ты говоришь прощай, я говорю прости,

Нам никогда пути друг к другу не найти.

Ветер в окно стучится, и шумит листвой,

И в тишине я снова слышу голос твой.

Ты говоришь: «прости», я говорю: «прощай»,

Но не забыть мне нежных глаз твоих печаль.

Счастье любви былой нам не вернуть теперь,

Ну почему же вновь не закрываю дверь.

Снова к тебе бегу сквозь пелену дождя,

Чтобы исправить то, что изменить нельзя.

Птицы летят на юг в сердце печаль храня,

Прочь из страны разлук страны где ты и я.

Припев:

Осень придёт неслышно в дом усталый мой,

Память закружит в белом танце нас с тобой.

Ты говоришь прощай, я говорю прости,

Нам никогда пути друг к другу не найти.

Ветер в окно стучится, и шумит листвой,

И в тишине я снова слышу голос твой.

Ты говоришь: «прости», я говорю: «прощай»,

Но не забыть мне нежных глаз твоих печаль.

Ну вот и всё, время прощаться!

Жаль я знаю всё могло быть иначе.

Ветер в окно стучится, и шумит листвой,

И в тишине я снова слышу голос твой.

Ты говоришь: «прости», я говорю: «прощай»,

Но не забыть мне нежных глаз…

Осень пришла в мой дом, осень в мой дом пришла,

Осень пришла в мой дом, осень в мой дом пришла.

Күз келді үйіме, Күз келді үйіме,

Махаббат жүрекке жаңбыр болып, жерге жанып кетті.

«Мені ренжітпе» дегеніңіз есіңізде болсын.

Момынға өтірік керек емес, сенбеймін.

Құстар оңтүстікке ұшады, армандарды алып кетеді,

Жаңбыр мен бораннан алыс, сен екеуміз жүрген елде.

Хор:

Шаршаған үйіме естілмей күз келеді,

Жад сізді және мені ақ биге айналдырады.

Сен қоштасасың, мен кешіремін

Біз ешқашан бір-бірімізге жол таба алмаймыз.

Жел терезені қағып, жапырақтармен сыбдырлайды,

Ал үнсіздікте мен сенің дауысыңды қайта естимін.

Сіз кешіріңіз, мен қоштасамын

Бірақ маған деген нәзік көздеріңді, мұңды ұмытпа.

Бұрынғы махаббаттың бақытын енді қайтара алмаймыз,

Неге есікті тағы жаппасқа.

Тағы да мен саған жаңбыр жамылғысы арқылы жүгіремін,

Өзгертуге болмайтын нәрсені түзету үшін.

Құстар мұң жүрегінде оңтүстікке ұшады,

Ажырасқан елден алыс, сен екеуміз жатқан ел.

Хор:

Шаршаған үйіме естілмей күз келеді,

Жад сізді және мені ақ биге айналдырады.

Сен қоштасасың, мен кешіремін

Біз ешқашан бір-бірімізге жол таба алмаймыз.

Жел терезені қағып, жапырақтармен сыбдырлайды,

Ал үнсіздікте мен сенің дауысыңды қайта естимін.

Сіз кешіріңіз, мен қоштасамын

Бірақ маған деген нәзік көздеріңді, мұңды ұмытпа.

Міне, қоштасатын кез келді!

Кешіріңіз, бұл басқаша болуы мүмкін екенін білемін.

Жел терезені қағып, жапырақтармен сыбдырлайды,

Ал үнсіздікте мен сенің дауысыңды қайта естимін.

Сіз кешіріңіз, мен қоштасамын

Бірақ менің нәзік көздерімді ұмытпа...

Күз келді үйіме, Күз келді үйіме,

Үйіме күз келді, үйіме күз келді.