Манечка - Алёна Свиридова

Наш рассказ вполне серьезен: родилась в одном колхозе, расцвела подобно розе

Манечка.

Как ни глянь — красива очень: алы губы, сини очи, косы русы, ну, короче,

Манечка.

Маню часто награждали, парни все по ней страдали, старики ей вслед кричали: «Манечка!»

Видят все талант особый, пусть-ка едет на учебу, агрономом стала, чтобы Манечка.

Что ж, пошлем, колхоз не беден, в председательской Победе, в институт в столицу

едет Манечка.

Шлют подарки ей из дома, нежно пишут: «Ждем с дипломом.

Возвращайся агрономом,

Манечка».

Пишут, пишут — нет ответа, едут, ищут Маню где-то, разыскали.

Ты ли это,

Манечка?

Нет бровей, исчезли косы, в кукиш сбиты, цвета проса, рот желтее абрикоса.

Манечка!

Говорит всерьез она им: «Я, простите-ль, вас не знаю, я теперь совсем иная

Манечка.

Жить хочу в кругу семьи я, мне чужда периферия, не поеду — есть другие.

Манечка!

Мне диплом вообще не нужен, я живу на средства мужа, вам известно,

где он служит?

Манечка!

Земляки на миг смутились, говорят: «Скажи на милость, что с тобою приключилось,

Манечка?»

Аль забыла, чья ты родом, разорвала связь с народом!

Ну, так все, живи уродом,

Манечка!

Весь рассказ, ан нет морали, вы такую не видали?

А она, возможно, в зале, Маня, Маня, Манечка!

Біздің әңгімеміз өте салмақты: ол колхозда туып, раушан гүліндей гүлдеген

Манечка.

Қалай қарасаң да, ол өте әдемі: қызыл ерін, көгілдір көз, Русаның бұрымы, қысқасы,

Манечка.

Маня жиі марапатталады, ол үшін жігіттердің бәрі азап шекті, оның артынан қарттар: «Манечка!» деп айғайлады.

Ерекше талантты бәрі көреді, оқуға барсын, Манечка агроном болсын.

Жарайды, колхоз кедей емес, төрағалық Жеңіске, астанадағы институтқа жіберейік.

Манечка барады.

Олар оған үйден сыйлықтар жібереді, нәзік түрде былай деп жазады: «Біз дипломмен күтеміз.

Қайтыңыз агроном

Манечка.

Олар жазады, жазады - жауап жоқ, барады, олар Маняны бір жерден іздейді, тапты.

Бұл сен бе,

Манечка?

Қабағы жоқ, өрімі жойылып, інжірге қағылды, тары түсті, аузы өріктен сарғайған.

Манечка!

Ол оларға шын жүректен: «Мені кешіріңіз, мен сізді білмеймін, мен қазір мүлдем басқамын.

Манечка.

Мен өз отбасымның ортасында тұрғым келеді, периферия маған жат, мен бармаймын - басқалары бар.

Манечка!

Маған дипломның мүлдем керегі жоқ, мен күйеуімнің ақшасына өмір сүремін, білесіз бе

ол қайда қызмет етеді?

Манечка!

Бір сәт ыңғайсызданып қалған жерлестер: «Айтшы, саған не болды?

Манечка?

Ал кімнен екеніңді ұмыттың, халықпен байланысыңды үздің!

Бар болғаны, ақымақ өмір сүріңіз,

Манечка!

Бүкіл оқиға, бірақ моральдық жоқ, мұндайды көрдіңіз бе?

Ол, мүмкін, залда, Маня, Маня, Манечка!