Лето - Алёна Свиридова

Слов дерзких острие, тонкое копье и мое «прости-прощай»,

Забудь все мои стихи, все мои признания.

В белых дюнах вновь ярко вспыхнет день, пестрый караван медленно уходит вдаль,

Но мне от себя самой никуда не скрыться.

Припев:

Лето, отчего ты так жестоко, лето.

Лето, без тебя так одиноко, где ты?

Ночь.

Бархат и шелка и наверняка я опять ищу тебя

В толпе незнакомых лиц, равнодушных глаз.

Слышу голос твой в шепоте песка, может быть, река вынесет меня к тебе

Туда, где воскреснет ночь с именем «любовь».

Припев:

Лето, отчего ты так жестоко, лето.

Лето, без тебя так одиноко, где ты?

Лето, отчего ты так жестоко, лето.

Лето, без тебя так одиноко, где ты?

Ұятсыз сөз, жіңішке найза және менің «кешірім-қоштасу»,

Менің барлық өлеңдерімді, барлық мойындауларымды ұмытыңыз.

Ақ төбелерде күн қайтадан жарқырайды, ала-құс керуен алысқа баяу кетеді,

Бірақ ешқайда өзімнен жасыра алмаймын.

Хор:

Жаз, неге қаталсың, жаз.

Жаз, сенсіз жалғыз, қайдасың?

Түн.

Барқыт пен жібек және мен сені қайтадан іздейтініме сенімдімін

Бейтаныс жүздер, бейжай көздер тобырында.

Құмның сыбдырында естимін даусыңды, Мүмкін өзен мені саған апарар

Онда «махаббат» атты түн көтеріледі.

Хор:

Жаз, неге қаталсың, жаз.

Жаз, сенсіз жалғыз, қайдасың?

Жаз, неге қаталсың, жаз.

Жаз, сенсіз жалғыз, қайдасың?