Конец прекрасной эпохи - Александр Васильев

Потому что искусство поэзии требует слов,

Я - один из глухих, облысевших, угрюмых послов

Второсортной державы, связавшейся с этой, -

Не желая насиловать собственный мозг,

Сам себе подавая одежду, спускаюсь в киоск

За вечерней газетой.

Ветер гонит листву.

Старых лампочек тусклый накал

В этих грустных краях, чей эпиграф - победа зеркал,

При содействии луж порождает эффект изобилья.

Даже воры крадут апельсин, амальгаму скребя.

Впрочем, чувство, с которым глядишь на себя,-

Это чувство забыл я.

В этих грустных краях все рассчитано на зиму: сны,

Стены тюрем, пальто, туалеты невест - белизны

Новогодней, напитки, секундные стрелки.

Воробьиные кофты и грязь по числу щелочей;

Пуританские нравы.

Белье.

И в руках скрипачей -

Деревянные грелки.

Этот край недвижим.

Представляя объем валовой

Чугуна и свинца, обалделой тряхнешь головой,

Вспомнишь прежнюю власть на штыках и казачьих нагайках.

Но садятся орлы, как магнит, на железную смесь.

Даже стулья плетеные держатся здесь

На болтах и на гайках.

Жить в эпоху свершений, имея возвышенный нрав,

К сожалению, трудно.

Красавице платье задрав,

Видишь то, что искал, а не новые дивные дивы.

И не то чтобы здесь Лобачевского твердо блюдут,

Но раздвинутый мир должен где-то сужаться, и тут -

Тут конец перспективы.

То ли карту Европы украли агенты властей,

То ль пятерка шестых остающихся в мире частей

Чересчур далека.

То ли некая добрая фея

Надо мной ворожит, но отсюда бежать не могу.

Сам себе наливаю кагор - не кричать же слугу -

Да чешу котофея...

То ли пулю в висок, словно в место ошибки перстом,

То ли дернуть отсюдова по морю новым Христом.

Да и как не смешать с пьяных глаз, обалдев от мороза,

Паровоз с кораблем - все равно не сгоришь со стыда:

Как и челн на воде, не оставит на рельсах следа

Колесо паровоза.

Что же пишут в газетах в разделе "Из зала суда"?

Приговор приведен в исполненье.

Взглянувши сюда,

Обыватель узрит сквозь очки в оловянной оправе,

Как лежит человек вниз лицом у кирпичной стены;

Но не спит.

Ибо брезговать кумполом сны

Продырявленным вправе.

Зоркость этой эпохи корнями вплетается в те

Времена, неспособные в общей своей слепоте

Отличать выпадавших из люлек от выпавших люлек.

Белоглазая чудь дальше смерти не хочет взглянуть.

Жалко, блюдец полно, только не с кем стола вертануть,

Чтоб спросить с тебя, Рюрик.

Зоркость этих времен - это зоркость к вещам тупика.

Не по древу умом растекаться пристало пока,

Но плевком по стене.

И не князя будить - динозавра.

Для последней строки, эх, не вырвать у птицы пера.

Неповинной главе всех и дел-то, что ждать топора

Да зеленого лавра.

Өйткені ақындық өнер сөзді қажет етеді

Мен саңырау, тақыр, сұр елшілердің бірімін

Осымен байланысқан екінші дәрежелі қуат -

Өз миымды күштегім келмей,

Өзіме киім беріп, дүңгіршекке түсемін

Кешкі газет үшін.

Жел жапырақтарды айдап жібереді.

Ескі шамдар күңгірт жанады

Эпиграфы айналардың жеңісі болған бұл мұңлы елдерде

Шалшықтардың көмегімен ол молшылық әсерін тудырады.

Тіпті ұрылар амальгамды қырып апельсинді ұрлайды.

Дегенмен, сіз өзіңізге қарайтын сезім -

Мен бұл сезімді ұмыттым.

Бұл қайғылы жерлерде барлығы қыс мезгіліне арналған: армандар,

Түрме қабырғалары, пальто, келіндердің әжетханасы – ақ

Жаңа жыл, сусындар, екінші қолдар.

Сілтілердің санына сәйкес торғай курткалар және кір;

Пуритандық мінез-құлық.

Зығыр.

Ал скрипкашылардың қолында -

Ағаш жылытқыштар.

Бұл аймақ қозғалмайды.

Брутто көлемімен таныстыру

Шойын мен қорғасын, басыңды шайқап,

Есіңізде болсын, мылтық пен казак қамшысындағы ескі күшті.

Бірақ қырандар темір қоспасына магниттей қонады.

Мұнда тіпті тоқылған орындықтар да бар

Болттар мен гайкаларда.

Жетістіктер дәуірінде өмір сүру, жоғары мінез-құлық,

Өкінішке орай, қиын.

Сұлулық киіну,

Сіз жаңа таңғажайып дивалар емес, сіз іздеген нәрсені көресіз.

Бұл жерде Лобачевскийді мықтап ұстанған жоқ,

Бірақ кеңейтілген әлем бір жерде тарылуы керек, ал мұнда -

Бұл жерде перспектива аяқталады.

Еуропа картасын биліктің агенттері ұрлады ма?

Немесе әлемнің қалған бөліктерінің алтыдан бесі

Тым алыс.

Бұл жақсы ертегі ме?

Бұл менің басымнан өтеді, бірақ мен бұл жерден қаша алмаймын.

Мен өзім үшін Cahors құйып - қызметшіге айқайлама -

Мен мысықты тырнап көрейін...

Немесе ғибадатханадағы оқ, саусақпен қателік орнында болғандай,

Жаңа Мәсіхпен осы жерден теңіздің арғы бетінен тартылу керек пе.

Иә, аяздан таң қалған мас көздермен қалай араласпау керек,

Кемесі бар локомотив - сіз әлі де ұяттан күйе алмайсыз:

Судағы қайық сияқты рельсте із қалдырмайды

Паровоз дөңгелегі.

Олар газеттерде «Сот залынан» деген бөлімде не жазады?

Үкім орындалды.

Мұнда қарап

Қарапайым адам қалайы жиектелген көзілдірік арқылы көреді,

Ер адам кірпіш қабырғаға бетпе-бет жатып қалай;

Бірақ ол ұйықтамайды.

Камполь армандарын менсінбеу үшін

Перфорацияланған оң.

Бұл дәуірдің қырағылығы солардан бастау алады

Уақыт, олардың жалпы соқырлығына қабілетсіз

Бесіктен түскендерді, тал бесіктен ажырат.

Аппақ көзді құбыжық өлімнен ары қарайды.

Өкінішті, тәрелке толып тұр, бірақ дастарханды айналдыратын ешкім жоқ,

Сізден сұрайын, Рюрик.

Бұл заманның қырағылығы – тығырыққа тірелген нәрселердің қырағылығы.

Ағаштың ақыл-ойды таратуы әлі жарамайды.

Бірақ қабырғаға түкіру.

Ал ханзаданы - динозаврды оятпаңыз.

Соңғы жолға, иә, құстың жүнін жұлып алма.

Бүкіл және істердің бейкүнә басшысы балта күтетін нәрсе

Иә, жасыл лавр.