Тополя - Александр Дюмин

Я один по улице бреду.

Тот же двор — черёмуха в цвету.

Город мой, я так тебя люблю!

Над Днепром качается туман,

От волнения я немного пьян,

Серенаду завели сверчки

Ой, тихо и спокойно у реки.

Юность пролетела, как дурман,

Я не старый, но чуть-чуть устал.

Годы и друзей нам не вернуть

Рамс окончен.

Короток мой путь.

К чёрту прикуп — это всё судьба.

Тополя мои, вы, тополя.

От жары скрывала тень аллей,

А беда пришла в дождливый день.

Хоть от Златоуста до Харпов —

Почерствело сердце босяков,

Часто снились в горе деревца.

Тополя мои, вы, тополя.

Здравствуй, мама, видишь я с тобой!

Возвратился блудный сын домой.

Ты прости, хорошая, меня.

Как там, мама, наши тополя?

Ты прости, хорошая, меня.

Как там, мама, наши тополя?

Мен көшеде жалғыз келе жатырмын.

Сол бір аула – шие гүлі.

Менің қалам, мен сені қатты жақсы көремін!

Днепрдің үстінде тұман тербеледі,

Мен толқудан біраз мас болдым,

Крикет серенадасы

О, өзен жағасында тыныш және тыныш.

Жастық доп сияқты ұшып кетті

Мен кәрі емеспін, бірақ аздап шаршадым.

Жылдар мен достар біз орала алмаймыз

Рамс бітті.

Менің жолым қысқа.

Қайта сатып алу тозаққа - мұның бәрі тағдыр.

Менің теректерім, теректерім.

Аллеялардың көлеңкесі ыстықтан жасырылды,

Ал қиыншылық жаңбырлы күні келді.

Хризостомнан Харповқа дейін -

Қаңғыбастардың жүрегі қара түсті,

Тауда ағаштар жиі армандаған.

Менің теректерім, теректерім.

Сәлем анашым, мен сізбен бірге екенімді көріп тұрсыз!

Адасқан ұл үйіне қайтты.

Кешір мені, жақсы.

Анашым теректеріміз қалай?

Кешір мені, жақсы.

Анашым теректеріміз қалай?