Человек с гитарою - Александр Дюмин

Аромат черёмухи да сирень душистая,

Жёлтые подсолнухи, речка серебристая.

Тропкою заросшею, да дорогой старою

Шёл к себе на родину человек с гитарою.

За леском — околица, да церква заброшена,

Золотая рощица вся в стога покошена.

Деревенька русская, в тень берёз попавшая,

У него здесь — родина.

Здесь любовь угасшая.

В лагерях заснеженных да с гитарой ладною

Десять лет отмеренных жил с мечтой отрадною:

Возвратясь на родину, мать обнять любимую,

Дом покрасить краскою, жизнь начать счастливую.

Та мечта — вчерашняя, да и жизнь проехала.

А любовь, угасшая, в город переехала.

Мать здесь похоронена — веточка озябшая,

Встретит парня родина, да изба упавшая.

Аромат черёмухи да сирень душистая,

Жёлтые подсолнухи, речка серебристая.

Тропкою заросшею, да дорогой старою

Шёл к себе на родину человек с гитарою.

Құс шие мен хош иісті сирень хош иісі,

Сары күнбағыс, күміс өзен.

Өсіп кеткен жол, иә ескі қымбаттым

Гитара ұстаған адам туған жеріне бара жатыр екен.

Орманның артында шеткі, бірақ шіркеу қараусыз қалған,

Алтын тоғайдың бәрі шөп шабады.

Қайыңның көлеңкесінде қалған орыс ауылы,

Оның осында үйі бар.

Міне, махаббат өшеді.

Қар басқан лагерьлерде және гитарада

Өлшенген он жыл бақытты арманмен өмір сүрді:

Туған елге қайтып ана сүйгеніңді құшақтап,

Үйді сырлаңыз, бақытты өмір бастаңыз.

Ол арман кеше, өмір өтті.

Ал махаббат сөніп қалаға көшті.

Ана жерленген - мұздатылған бұтақ,

Жігітке туған жер кездеседі, саятшылық құлады.

Құс шие мен хош иісті сирень хош иісі,

Сары күнбағыс, күміс өзен.

Өсіп кеткен жол, иә ескі қымбаттым

Гитара ұстаған адам туған жеріне бара жатыр екен.