Flor Do Cardo - Aldina Duarte

Dói-me ser a flor do cardo

Não ter a mão de ninguém;

Tenho a estranha natureza

De florir com a tristeza

E com ela me dar bem

Dói-me o Tejo, dói-me a lua

Dói-me a luz dessa aguarela

Tudo o que foi criação

Se transforma em solidão

Visto da minha janela

O tempo não me diz nada

Já nada em mim se consome

Não sou princípio nem fim

Já nada chama por mim

Até me dói o meu nome

Dói-me ser a flor do cardo

Não ter a mão de ninguém

Hei-de ser cravo encarnado

Que vive em pé separado

E acaba na mão de alguém

Ошағанның гүлі болғаным жанымды ауыртады

Ешкімнің қолы болмау;

Менің біртүрлі табиғатым бар

Қайғымен гүлдену

Ал мен онымен жақсы араласамын

Тагус ауырады, ай ауырады

Сол акварельдің жарығы жанымды ауыртады

Жасалған бәрі

Жалғыздыққа айналады

Менің тереземнен көрінді

Уақыт маған ештеңе айтпайды

Менің ішімдегі ешнәрсе енді тұтынбайды

Мен басы да, аяғы да емеспін

енді мені ештеңе шақырмайды

Менің атым тіпті ауырады

Ошағанның гүлі болғаным жанымды ауыртады

Ешкімнің қолы жоқ

Мен қызыл қалампыр боламын

Кім бөлек тұрады

Және біреудің қолында