Les Filles Électriques - Alain Souchon

Tout au long de la vie qui pique,

On prend des beignes

Àvouloir toucher les filles électriques,

Des sacrées châtaignes.

On retrouve, couchépar terre,

L’effet uppercut.

Les filles, sans en avoir l’air,

Ça électrocute.

Tout au long d’la vie qui pique,

On veut s'évader

En touchant, pour le physique,

Les filles dénudées.

On s’retrouve alors par terre,

Triste et tout nu.

En amour, de toute manière,

On prend du jus.

Tout au long d’la vie, c’est sûr,

On s’abîme le cњur

Àvouloir mettre la main sur

Les filles conducteur.

La mélancolie des passions

Nous chloroforme.

Faut refaire toute l’installation:

Rien n’est conforme.

Tout au long d’la vie qui serre,

On s'égratigne

Au mystère des filles de fer,

Sur toute la ligne.

Ou alors faut s’isoler,

Comme dans un linceul,

Et jouer d’sa guitare tout seul

Sous les tilleuls.

Өмір бойы шаншатын,

Біз пончик аламыз

Электрлік қыздарға қол тигізгім келеді,

Қасиетті каштан.

Біз табамыз, жерде жатып,

Үстіңгі кесу әсері.

Қыздар ойланбастан,

Ол ток соғады.

Өмір бойы шаншатын,

Біз кеткіміз келеді

Дене үшін түрту арқылы,

Жалаңаш қыздар.

Сонда біз өзімізді жерде табамыз,

Қайғылы және жалаңаш.

Әйтеуір ғашық

Біз шырын аламыз.

Өмір бойы, бұл сөзсіз,

Біз жүрегімізді зақымдаймыз

Қолыңды алғың келсе

Жүргізуші қыздар.

Құмарлықтың меланхолиясы

Біз хлороформ.

Бүкіл орнатуды қайталау керек:

Ештеңе дұрыс емес.

Қысылған өмір бойы,

Біз бір-бірімізді тырнап аламыз

Темір қыздардың жұмбағына,

Жол бойы.

Әлде өзіңді оқшаулау керек пе,

Кепіндегідей,

Ал гитарада жалғыз ойнайды

Әк ағаштарының астында.