The Melancholy Spirit - Agalloch

It was in this haunted place under a moonless cloak of ebony

I was drawn to the glow of a young spiritess weeping in the woods

The blackest ravens and ice-veiled boughs

Have spoken of you, goddess of these bleak woods

I yearn for your embrace, spiritess of the melancholia

Show me, again, your sweet face

Enchant me with your rich, cinder burnt ether

Lure me into your arms and bless unto me eternal death

She had spoken to the dawn

Her words wisped in tongues of the wind

And then silence…

Pale clouds betrothed the dawn

Black rain fell

The birds wore masks

The haunting stain of her woe

Had burned itself into the oak

Night had gone

Bereaved, I was torn for her

One last time I witnessed her beauty in the distance

The arms of the trees tore at her morbid gown swaying in the loathsome winter

breeze

She faded before my eyes

Since that day a thousand veiled birds have taken flight

And the melancholy rain still pours forever on…

Ол осы жеңіл жерде қара ағаш айсыз жабын   астында  болды

Мені орманда жылап жасаған жеңіл жарқыраған жарқыраған        үйреніп                        үйренді 

Ең қара қарғалар мен мұз жамылған бұтақтар

Сіз туралы айттым, мына күңгірт ормандардың құдайы

Мен сенің құшағыңды аңсаймын, меланхолия рухы

Қайтадан маған тәтті жүзіңді көрсет

Мені бай, күйдірілген эфиріңізбен сиқырлаңыз

Мені құшағына ал және маған мәңгілік өлімге батасын бер

Ол таң атқанша сөйледі

Оның сөздері желдің тілінде сыпырылды

Сосын үнсіздік...

Бозғылт бұлттар таң атады

Қара жаңбыр жауды

Құстар бетперде киді

Оның қасіретінің қасіретін дағы

Емен ағашында өзін өртеп жіберді

Түн кетіп қалды

Қайтыс болған мен ол үшін ренжідім

Соңғы рет оның сұлулығын алыстан көрдім

Ағаштардың құшақтары оның сұмдық қыста тербеліп тұрған ауру көйлегін жыртты.

жел

Ол менің көз алдымда сөніп қалды

Сол күннен бастап мыңдаған бетперде киген құстар ұшып кетті

Ал мұңды жаңбыр әлі күнге дейін жауып тұр...