She Painted Fire Across The Skyline Pt. 1 - Agalloch

Oh, dismal mourning…

I open my weary eyes once again

My life has been left hollow and ashes have filled the gorge of my within

Last night I hoped and wished I’d die in my sleep but no catharsis was granted

to me

Will this pain ever pass?

The enchanting perfumes of winter and the bleak, cold breath of her still

haunts me…

Oportet ubique pulchritudinem evanescere

So half of me rode to the mountains and the other half soared high in the winds

To a place where the angels had fallen, the soil gagged and choked on their

wings

My soul was the pale skyline that she stretched across the horizon

Two years had brought the fire that she paints upon my loathsome canvas

О, қайғылы қайғы...

Шаршаған көзімді тағы бір  ашамын

Менің өмірім бос қалды, күл менің шатқалымды  толды

Кеше түнде ұйықтап жатқанда өлсем екен деп үміттендім, бірақ катарсис берілмеді

маған

Бұл ауырсыну бір кездері өтеді ме?

Қыстың таңғажайып иістері және оның әлі де бұлыңғыр, суық тынысы

мені мазалайды...

Oportet ubique pulchritudinem evanescere

Менің жартысы тауларға мініп, екінші жартысы желдерде көтерілді

Періштелер құлаған жерге топырақ тығылып, тұншығып қалды.

қанаттар

Менің жаным ол көкжиекте созылған бозғылт аспан сызығы болды

Екі жыл ол менің жиіркенішті кенепте салған отты әкелді