Maquillaje - Adriana Varela, Virgilio Expósito

No…

ni es cielo ni es azul,

ni es cierto tu candor,

ni al fin tu juventud.

Tu compras el carmin

y el pote de rubor

que tiembla en tus mejillas,

y ojeras con verdin

para llenar de amor

tu mascara de arcilla.

Tu,

que timida y fatal

te arreglas el dolor

después de sollozar,

sabras como te ame,

un día al despertar

sin fe ni maquillaje…

— Ya lista para el viaje

que desciende hasta el color final —

Mentiras…

que son mentiras tu virtud,

tu amor y tu bondad

y al fin tu juventud.

Mentiras…

te maquillaste el corazón!

Mentiras sin piedad…

Que lastima de amor!

Істемеймін…

ол аспан да, көк те емес,

сенің ашықтығың да дұрыс емес,

сенің жастық шағың да.

Сіз карминді сатып аласыз

және қызару ыдысы

бұл сенің щектеріңде дірілдейді,

және вердинмен қара шеңберлер

махаббатпен толтыру

сіздің балшық маскасы.

Сіз,

қаншалықты ұялшақ және өлім

сіз ауырсынуды түзетесіз

жылаған соң,

Сені қалай жақсы көретінімді білесің

бір күні оянғанда

сенімсіз немесе макияжсыз...

— Саяхатқа қазірдің өзінде дайын

соңғы түске дейін төмендеу -

Өтірік...

сенің қасиетің өтірік екенін,

сенің сүйіспеншілігің мен мейірімділігің

және соңында жастық шағың.

Өтірік...

сен жүрегіңді жарадың!

Мейірімсіз өтірік...

Махаббат қандай өкінішті!