Milonga de Gauna - Adriana Varela

Milonga de Gauna

El dolor se le fue

como por artimaña

vaya uno a saber

si es así o se engaña.

Su sonrisa final

vaya uno a saber

lo que quiso Gauna.

Dicen que su canción

ya estaba cantada

quién pudiera decir hoy

si sabía Gauna

que en aquel carnaval

cumpliría su rol.

Misterios del alma.

Emilio Gauna

murió en Palermo

en una noche de carnaval

acuchillado en un mano a mano

que se arrastraba de años atrás

¡Acuchillado en un mano a mano!

Una duda resultó

ser mucho más fuerte,

una duda que enterró

el miedo a la muerte.

En su ciego puñal

una duda murió

En su cuerpo inerte.

El valor le llegó

cuando era debido,

el coraje que pidió

y le fue concedido.

Encontró a su rival

ni perdió ni ganó.

Se marchó tranquilo,

Emilio Gauna

murió en Palermo

en una noche de carnaval,

acuchillado en un mano a mano

que se arrastraba de años atrás.

Acuchillado en un mano a mano.

Emilio Gauna

murió en Palermo

en una noche de carnaval

Acuchillado en un mano a mano

que se arrastraba de años atrás.

Sueño de sangre y silencio*

Basado en un personaje de Adolfo Bioy Casares en su novela El sueño de los

héroes.

La anécdota de Bioy es a la vez simple y laboriosa.

En ciertos

carnavales del Buenos Aires de 1927, el joven Emilio Gauna, junto a unos

amigotes del cafetín y un cierto doctor Valerga, se pierde durante tres días en

los carnavales.

Amanece solo y sin recordar lo que ha sucedido, en una cancha

de fútbol abandonada por los bosques de Palermo.

Nebulosamente sabe que medio

se enamoró de una máscara y poco más recuerda.

Las pistas, luego, dan a entender que el brujo Taboada torció su destino,

y más tarde se sabrá que gracias a la hija del brujo, Clara, el protagonista

salvó su vida.

Gauna y los suyos se mueven en un mundo de peluquerías,

panaderías, cafés, pensiones y billares exentos de misterio, el frugal reino

de la melancolía tanguera por ciertos días idos, donde al parecer se

compadreaba y se resolvían enojos a cuchillo.

A Gauna, que se ha casado con Clara sin sospechar que ha sido su salvadora y

prospera en un taller mecánico, le ha sido dada una vida sin sobresaltos.

Y sin embargo, Gauna quiere resolver el misterio de su amnesia,

algo muy difícil de lograr en un ambiente donde todos, como en cualquier

barrio o en cualquier pensionado, están alerta a los pasos de todos.

Y Bioy logra el prodigio, finalmente, de hacer desaparecer tres años más tarde

a Gauna en unos nuevos carnavales y alcanzar, gozosamente, su final trágico.

El truco, bastante notable, consiste en haber construido un escenario

melodramático para un protagonista que, oscuramente, busca un final heroico.

Es como si Gauna, a tientas, se hubiera ganado el destino de otra novela,

de la novela que ensueñan quienes se quieren heroicos.

Sin testigos, sin escena, Gauna se hará cargo de su final.

Porque a diferencia

del melodrama, que vive de la gesticulación y del estrépito, el momento trágico

llega con la dicha del silencio.

Милонга де Гауна

Ауыруы кетті

қулық жасағандай

біреу білсін

егер солай болса немесе алданып қалған ба.

оның соңғы күлкісі

біреу білсін

Гауна не қалайды.

Олар сенің әніңді айтады

бұрыннан шырқалған

бүгін кім айта алады

Егер сіз Гаунаны білсеңіз

сол карнавалда

рөлін атқарар еді.

Жан сырлары.

Эмилио Гауна

Палермода қайтыс болды

карнавал түнінде

қолынан қолға пышақ сұқты

бұл жылдар бұрын жорғалаған

Қолдан қолға пышақ салды!

күмән туды

әлдеқайда күштірек болыңыз

көмілген күмән

өлім қорқынышы.

Оның соқыр қанжарында

күмән өлді

Оның инертті денесінде.

оған құндылық келді

мерзімі болған кезде

сіз сұраған батылдық

және бұл оған берілді.

қарсыласын тапты

жеңілген де, жеңген де емес.

Ол үндемей кетіп қалды

Эмилио Гауна

Палермода қайтыс болды

карнавал түнінде,

қолынан қолға пышақ сұқты

бұл жылдар бұрын жорғалаған.

Қолдан қолға пышақ салды.

Эмилио Гауна

Палермода қайтыс болды

карнавал түнінде

Қолдан қолға пышақ салды

бұл жылдар бұрын жорғалаған.

Қан мен тыныштықты армандаңыз*

Адольфо Биой Касарестің «The Dream of the Dream» романындағы кейіпкеріне негізделген

батырлар.

Биойдың анекдоты әрі қарапайым, әрі еңбекқор.

белгілі бір жағдайда

1927 жылы Буэнос-Айрес карнавалдары, жас Эмилио Гауна, кейбіреулерімен бірге

Кафедегі достар және белгілі бір дәрігер Валерга үш күн бойы адасып қалады

карнавалдар.

Ол сотта не болғанын есіне алмай жалғыз оянады

Палермо орманындағы қараусыз қалған футбол алаңы.

Бұл жартысы анық

маскаға ғашық болды және басқа аз есте қалды.

Олай болса, анықтамалар сиқыршы Табоаданың тағдырын бұрмалағанын болжайды.

ал бақсының қызы Клара, кейіпкердің арқасында екені кейін белгілі болады

өмірін сақтап қалды.

Гауна мен оның отбасы шаштараз әлеміне көшіп келеді,

наубайханалар, кафелер, зейнетақылар мен құпиясы жоқ бильярд, үнемді патшалық

Белгілі бір күндер үшін танго меланхолиясы өтті

жолдас болып, жанжалды пышақпен шешті.

Клара оның құтқарушы болды деп күдіктенбей үйленіп алған Гаунаға және

механикалық цехта жақсы жұмыс істейді, оған тегіс өмір берілді.

Дегенмен, Гауна өзінің амнезиясының құпиясын шешкісі келеді,

кез келген адам сияқты барлығы бар ортада қол жеткізу өте қиын нәрсе

маңайында немесе кез келген интернатта олар әркімнің аяқ басқан қадамдарына сергек.

Ал Биой ғажайыпқа қол жеткізеді, ақыры, үш жылдан кейін оны жоғалтып алды

Гауна жаңа карнавалдарда және қайғылы аяқталуына қуанышты.

Бір қызығы, бұл сахнаны салу

Қараңғылықпен, ерлікпен аяқталуды көздейтін кейіпкерге арналған мелодрамалық.

Гауна тағы бір романның тағдырына қол жеткізгендей,

қаһарман болғысы келетіндер армандайтын роман.

Куәгерлерсіз, көрініссіз Гауна оның соңы үшін жауапты болады.

өйткені ұқсамайды

ым мен шумен өмір сүретін мелодраманың трагедиялық сәті

бұл тыныштық бақытымен бірге келеді.