Garúa - Adriana Varela

¡Qué noche llena de hastío y de frío!

El viento trae un extraño lamento

Parece un pozo de sombra, la noche

Y yo, en la sombra, camino muy lento

Mientras tanto la garúa

Se acentúa

Con sus púas

En mi corazón…

Y en esa noche tan fría y tan mía

Pensando siempre en lo mismo me abismo

Y por más que quiera odiarla

Desecharla y olvidarla

La recuerdo más

¡Garúa…

Solo y triste por la acera

Va este corazón transido

Con tristeza de tapera

Sintiendo tu hielo

Porque aquella, con su olvido

Hoy le ha abierto una gotera…

¡Perdido…

Como un duende que en las sombras

Más la busca y más la nombra…

Garúa… tristeza…

¡Hasta el cielo se ha puesto a llorar!..

¡Qué noche llena de hastío y de frío!

Hasta el botón se piantó de la esquina

Sobre la calle la hilera de focos

Que lustra el asfalto con luz mortecina

Y yo voy como un descarte

Siempre solo

Siempre aparte

Esperándote…

Las gotas caen en el charco de mi alma

Hasta los huesos calados y helados…

Y ovillando este tormento todavía pasa el viento

Empujándome…

¡Garúa…

Solo y triste por la acera

Va este corazón transido

Con tristeza de tapera

Sintiendo tu hielo

Porque aquella, con su olvido

Hoy le ha abierto una gotera…

¡Perdido…

Como un duende que en las sombras

Más la busca y más la nombra…

Garúa… tristeza…

¡Hasta el cielo se ha puesto a llorar!

Қандай шаршау мен суыққа толы түн!

Жел біртүрлі қайғы әкеледі

Көлеңке құдыққа ұқсайды, түн

Ал мен, көлеңкеде, өте баяу жүремін

Осы уақытта гаруа

екпінді

олардың ұштарымен

Жүрегімде…

Сол түні соншалықты суық және менікі

Әрқашан бір нәрсені ойлап, мен тұңғиықпын

Мен оны қанша жек көргім келеді

оны тастап, ұмытыңыз

Мен оны көбірек есіме аламын

Жаңбыр…

Жаяу жүргіншілер жолында жалғыз және қайғылы

Бұл жүрек айнып қалды

Тапра қайғымен

мұзыңызды сезіну

Өйткені ол ұмытшақтығымен

Бүгін ағып кету ашылды ...

Жоғалған…

Көлеңкеде жүрген пері сияқты

Іздеп, атын атаған сайын...

Гаруа… қайғы…

Тіпті аспан да жылай бастады!

Қандай шаршау мен суыққа толы түн!

Тіпті түйме бұрыштан секіріп кетті

Көшеде прожекторлар қатары

Бұл асфальтты күңгірт жарықпен жарқыратады

Ал мен қоқыс ретінде барамын

Әрқашан жалғыз

әрқашан бөлек

Сені күтіп тұрмын…

Тамшылары жанымның шалшықтығына түседі

Тіпті суланған және мұздаған сүйектер ...

Және бұл азапты жел әлі де өтеді

Мені итермелеу…

Жаңбыр…

Жаяу жүргіншілер жолында жалғыз және қайғылы

Бұл жүрек айнып қалды

Тапра қайғымен

мұзыңызды сезіну

Өйткені ол ұмытшақтығымен

Бүгін ағып кету ашылды ...

Жоғалған…

Көлеңкеде жүрген пері сияқты

Іздеп, атын атаған сайын...

Гаруа… қайғы…

Тіпті аспан да жылай бастады!