Fuimos - Adriana Varela

Fui como una lluvia de cenizas y fatigas

En las horas resignadas de tu vida…

Gota de vinagre derramada

Fatalmente derramada sobre todas tus heridas

Fuiste por mi culpa golondrina entre la nieve;

Rosa marchitada por la nube que no llueve

Fuimos la esperanza que no llega, que no alcanza

Que no puede vislumbrar su tarde mansa

Fuimos el viajero que no implora, que no reza

Que no llora, que se echo a morir

Vete!!!

No comprendes que te estas matando.

No comprendes que te estoy llamando.

Vete!!!

No me beses que te estoy llorando

Y quisiera no llorarte mas.

No ves.

Es mejor que mi dolor

Quede tirado con tu amor

Librado de mi amor final

Vete.

No comprendes que te estoy salvando.

No comprendes que te estoy amando.

No me sigas.

Ni me llames.

Ni me beses.

Ni me llores.

Ni me quieras mas.

Fuimos abrazados a la angustia de un presagio

Por la noche de un camino sin salidas

Palidos despojos de un naufragio

Sacudidos por las olas del amor y de la vida

Fuimos empujados en un viento desolado…

Sombras de una sombra que tornaba del pasado

Fuimos la esperanza que no llega, que no alcanza

Que no puede vislumbrar su tarde mansa

Fuimos el viajero que no implora, que no reza

Que no llora, que se echo a morir

Күл мен шаршаған жаңбырдай болдым

Өміріңіздің бос уақытында…

сірке суының төгілген тамшысы

Сіздің барлық жараларыңыздың үстіне төгілді

Мен үшін қарлы қарлығаш болдың;

Жаңбыр жаумайтын бұлт қураған раушан

Келмейтін, жетпес үміт едік

Сіз өзіңіздің момын түстен кейін көре алмайсыз

Біз жалбарынбайтын, намаз оқымайтын жолаушы едік

Оның жыламайтынын, өлу үшін жатқанын

Кетіңіздер!!!

Сіз өзіңізді өлтіріп жатқаныңызды түсінбейсіз.

Мен сені шақырып жатқанымды түсінбейсің.

Кетіңіздер!!!

Мені сүйме, мен саған жылап жатырмын

Ал мен енді сен үшін жыламағым келеді.

Сіз көрмейсіз.

Бұл менің ауырғанымнан жақсы

Мен сенің махаббатыңа лақтырдым

Менің соңғы махаббатымнан құтылдым

Кетіңіз.

Мен сені құтқарып жатқанымды түсінбейсің.

Түсінбейсің бе мен сені сүйемін.

Артымнан ерме.

Маған тіпті қоңырау шалмаңыз.

Мені сүйме де.

Мен үшін жылама да.

Сіз мені енді қаламайсыз.

Екеумізді құшақ жая қарсы алды

Түнде шығуы жоқ жолда

Апатқа ұшыраған кеменің бозғылт қалдықтары

Махаббат пен өмірдің толқындарынан тербелген

Біз қаңырап бос қалдық...

Өткеннен оралған көлеңке көлеңкелері

Келмейтін, жетпес үміт едік

Сіз өзіңіздің момын түстен кейін көре алмайсыз

Біз жалбарынбайтын, намаз оқымайтын жолаушы едік

Оның жыламайтынын, өлу үшін жатқанын