Duelo Criollo - Adriana Varela

Mientras la luna serena

Baña con su luz de plata

Como un sollozo de pena

Se oye cantar su canción;

La canción dulce y sentida

Que todo el barrio escuchaba

Cuando el silencio reinaba

En el viejo caserón

Cuentan que fue la piba de arrabal

La flor del barrio aquel que amaba un payador

Sólo para ella cantó el amor

Al pie de su ventanal;

Pero otro amor por aquella mujer

Nació en el corazón del taura más mentao

Que un farol, en duelo criollo vio

Bajo su débil luz, morir los dos

Por eso gime en las noches

De tan silenciosa calma

Esa canción que es el broche

De aquel amor que pasó…

De pena la linda piba

Abrió bien anchas sus alas

Y con su virtud y sus galas

Hasta el cielo se voló

тыныш ай кезінде

Күміс жарығымен шомылады

Мұңның жылағаны сияқты

Сіз олардың ән айтқанын естисіз;

Тәтті де жүректен шыққан ән

Бүкіл аудан тыңдады

Тыныштық орнаған кезде

Ескі сарайда

Айтуларынша, бұл қала сыртындағы қыз

Маңайдың гүлі, Паядорды сүйген

Тек ол үшін махаббатты жырлады

Терезенің түбінде;

Бірақ ол әйелге тағы бір махаббат

Ол ең жалбыз таураның жүрегінде дүниеге келген

Креол тілінде аза тұту кезінде шырақ көрді

Оның күңгірт жарығы астында екеуі де өл

Сондықтан түнде жылайды

Осындай үнсіз тыныштықтан

Бұл брошь деген ән

Өткен махаббаттан...

Сұлу қызды аяймын

Қанатын кең жайып жіберді

Әрі өзінің қасиетімен, әрі әсемдігімен

Тіпті аспан да ұшып кетті