Корабль - Ольга Кормухина

На море третий день ненастье.

На корабле порвало снасти.

Нет ни огней, и ни людей,

Лишь граммофон хрипит у борта,

Хрипит надрезанной аортой,

Что боль его напрасна.

А жизнь прекрасна.

Порывом бурного течения.

Корабль несло на край мышления.

И он взлетел на гребне скал.

И грянул голос граммофона.

Наперекор ревущим волнам,

Что смерть над ним не властна.

А жизнь прекрасна.

Ушла стихия вдаль победно.

Похоронив корабль бесследно.

От пенья волн плыл граммофон.

Но он молчал — иссякла сила.

Что жизни голос в нем будила.

И берегла всечасно.

А жизнь прекрасна.

Үшінші күннен бері теңізде ауа-райы қолайсыз.

Кемеде механизм бұзылды.

Шамдар да, адамдар да жоқ,

Бүйірде тек патефон сықырлайды,

Кесілген аортадан сырылдар,

Оның азабы бекер екенін.

Ал өмір керемет.

Турбулентті токтың екпіні.

Кеме ойдың шетіне дейін жеткізілді.

Ол жартастардың шыңына көтерілді.

Ал патефонның даусы қатты естілді.

Гүрілдеген толқындарға қарсы

Бұл өлімнің оған күші жоқ.

Ал өмір керемет.

Элементтер жеңіспен кетті.

Кемені із-түзсіз көміп тастады.

Толқындардың әнінен патефон қалықтады.

Бірақ ол үнсіз қалды - оның күші кеуіп қалды.

Ондағы дауыс өмірді оятты.

Және оған үнемі қамқорлық жасады.

Ал өмір керемет.