Ночь - Ольга Кормухина

Ночь текла как смола, разбросав фонари, и глаза разноцветных окон.

Я кого-то ждала, у открытой двери, но не знала, что ты — это он.

А когда ты вошел, то не выдал меня, даже в горле запрятанный плащ.

Я накрыла стол, ты сидел у огня, и молчал, не снимая свой плащ.

Ты молчал, закрыв глаза, и мне осталось,

Лишь принять, как дар судьбы твою усталость.

Разреши мне взять себе

Часть твоих забот и бед.

Часть твоих забот и бед.

Часть твоих забот и бед.

Ночь текла как смола, разбросав фонари, и глаза разноцветных окон.

Я кого-то ждала, у открытой двери, но не знала, что ты — это он.

Түн шырақтары мен түрлі-түсті терезелердің көздерін шашыратып, толқындай ағып жатты.

Ашық есік алдында біреуді күтіп тұрдым, бірақ сенің ол екеніңді білмедім.

Ал сен кірген кезде көмейіңе тығылған плащты болса да бермедің.

Дастарханды жайғастырдым, сен оттың қасында, шапаныңды шешпей үндемей отырсың.

Көзіңді жұмып үндемедің, мен қалдым

Тек шаршағаныңызды тағдырдың сыйы деп қабылдаңыз.

Өзімді алып кетейін

Сіздің уайымдарыңыз бен қиындықтарыңыздың бір бөлігі.

Сіздің уайымдарыңыз бен қиындықтарыңыздың бір бөлігі.

Сіздің уайымдарыңыз бен қиындықтарыңыздың бір бөлігі.

Түн шырақтары мен түрлі-түсті терезелердің көздерін шашыратып, толқындай ағып жатты.

Ашық есік алдында біреуді күтіп тұрдым, бірақ сенің ол екеніңді білмедім.