Es Rubia, El Cabello Suelto - Pablo Milanés

Es rubia, el cabello suelto

da más luz al ojo moro

voy desde entonces envuelto

en un torbellino de oro.

La abeja estival que zumba

más ágil por la flor nueva

no dice como antes, tumba

eva, dice todo es eva.

Bajo el oscuro, al temido

raudal de la catarata

y brilla el iris tendido

sobre las hojas de plata.

Miro señudo la agreste

pompa del monte irritado

y en el alma azul celeste

brota un jacinto rosado.

Voy por el bosque a paseo

a la laguna vecina

y entre las ramas la veo

y por el agua camina

la serpiente del jardín

silva, escube y se resbala

por su agujero

el clarín me tiende trinando el ala.

Arpa soy, salterio soy

donde vibra el universo

vengo del sol y al sol voy

soy el amor,

soy el verso.

Ол аққұба, шашы бос

қара көзге көбірек жарық береді

Содан бері оранып жүрмін

алтын құйынында.

Шыңғырған жазғы ара

жаңа гүлге байланысты епті

бұрынғыдай бейіт айтпайды

ева, бәрі ева дейді.

Қараңғылық астында, қорқатындарға

катаракта ағыны

және ұзартылған ирис жарқырайды

күміс жапырақтарда.

Мен жабайы табиғатқа қараймын

тітіркенген таудың сәні

және аспандағы көк рухта

қызғылт гиацинт өседі.

Мен орманды аралап серуендеймін

көрші лагунаға

мен оны бұтақтардың арасында көремін

және ол су арқылы жүреді

бақша жыланы

ысқырады, тыңдайды және сырғып кетеді

оның тесігі үшін

Бұршақ маған қанаттарын тырналауға бейім.

Мен арфамын, псалтериямын

ғаламның тербелетін жері

Күннен келдім, Күнге барамын

Мен махаббатпын

Мен аятпын.