Banquete De Tiranos - Pablo Milanés

Hay una raza vil de hombres tenaces

De sí propios inflados, y hechos todos

Todos, del pelo al pie, de garra y diente

Y hay otros, como flor, que al viento exhalan

En el amor del hombre su perfume

Como en el bosque hay tórtolas y fieras

Y plantas insectívoras y pura

Sensitiva y clavel en los jardines

De alma de hombres los unos se alimentan

Los otros su alma dan a que se nutran

Y perfumen su diente los glotones

Tal como el hierro frío en las entrañas

De la virgen que mata se calienta

A un banquete se sientan los tiranos

Pero cuando la mano ensangrentada

Hunden en el manjar, del mártir muerto

Surge una luz que les aterra, flores

Grandes como una cruz súbito surgen

Y huyen, rojo el hocico y pavoridos

A sus negras entrañas los tiranos

Los que se aman a sí, los que la augusta

Razón a su avaricia y gula ponen

Los que no ostentan en la frente honrada

Ese cinto de luz que en el yugo funde

Como el inmenso sol en ascuas quiebra

Los astros que a su seno se abalanzan

Los que no llevan del decoro humano

Ornado el sano pecho, los menores

Y los segundones de la vida, sólo

A su goce ruin y medro atentos

Y no al concierto universal

Danzas, comidas, músicas, harenes

Jamás la aprobación de un hombre honrado

Y si acaso sin sangre hacerse puede

Hágase… clávalos, clávalos

En el horcón más alto del camino

Por la mitad de la villana frente

A la grandiosa humanidad traidores

Como implacable obrero

Que a un féretro de bronce clavetea

Los que contigo

Se parten la nación a dentelladas

Қайсар ерлердің сұмдық нәсілі бар

Өздері ұлғайып, бәрін жасады

Шаштан бастап, аяғына дейін, тістері мен тырнақтары

Ал желге дем шығаратын гүл сияқты басқалары бар

Адамның сүйіспеншілігінде оның хош иісі

Ормандағыдай көгершіндер мен аңдар бар

Және жәндік қоректі өсімдіктер мен таза

Бақшалардағы сезімтал және қалампыр

Кейбіреулер адамның рухымен қоректенеді

Қалғандары нәр алу үшін жанын береді

Ал тойымпаздар тістерін иіскесін

Ішектегі суық темір сияқты

Өлтірген қыздан қызады

Тирандар банкетте отырады

Бірақ қолы қанды кезде

Өлген шейіттің нәзіктігіне батып кетіңіз

Оларды қорқытатын жарық пайда болады, гүлдер

Кенеттен крест пайда болғандай үлкен

Ал олар қызыл тұмсық және үрейленіп қашады

Оның қарасына тирандар кіреді

Өзін жақсы көретіндер, оны тамызатындар

Олардың ашкөздігі мен ашкөздігінің себебі

Ардақты маңдай терін көрсетпегендер

Қамырда еріген нұрдың белдігі

Шоқтардың үстіндегі орасан зор күн жарылғанда

Оның кеудесіне соққан жұлдыздар

Адамдық әдепті ұстамайтындар

Сау кеудеге, кәмелетке толмағандарға сән берді

Ал өмірдің секундтары ғана

Сіздің рахаттануыңыз бойынша мен мұқият бола бастадым

Әмбебап концертке емес

Би, тамақ, музыка, гаремдер

Ешқашан адал адамның мақұлдауы емес

Ал қансыз жағдайда ғана жасауға болады

Болсын... шегеле, шегеле

Жолдағы ең биік айырда

Зұлым майданның жартысы үшін

Ұлы адамзатты сатқындарға

Тынымсыз жұмысшы сияқты

Бұл қола табытты шегелейді

сенімен бірге жүргендер

Олар ұлтты тістейді