Avec elégance - Jacques Brel

Se sentir quelque peu romain

Mais au temps de la décadence

Gratter sa mémoire à deux mains

Ne plus parler qu'à son silence

Et Ne plus vouloir se faire aimer

Pour cause de trop peu d’importance

Etre désespéré -

Mais avec élégance

Sentir la pente plus glissante

Qu’au temps où le corps était mince

Lire dans les yeux des ravissantes

Que cinquante ans c’est la province

Et Brûler sa jeunesse mourante

Mais faire celui qui s’en dispense

Etre désespéré -

Mais avec élégance

Sortir pour traverser des bars

Où l’on est chaque fois le plus vieux

Y éclabousser de pourboires

Quelques barmans silencieux

Et Grignoter des banalités

Avec des vieilles en puissance

Etre sont désespéré -

Mais avec élégance

Savoir qu’on a toujours eu peur

Savoir son poids de lâcheté

Pouvoir se passer de bonheur

Savoir ne plus se pardonner

Et

N’avoir plus grand chose à rêver

Mais écouter son coeur qui danse

Etre désespéré -

Mais avec espérance

Біраз римдік сезіну

Бірақ құлдырау кезінде

Екі қолымен жадын тырнау

Оның үнсіздігіне ғана сөйлеңіз

Ал енді сүюді қаламайды

Тым аз маңыздылығы үшін

Үмітсіз болу -

Бірақ талғампаздықпен

Тайғақ беткейді сезініңіз

Дене жұқа болған кездегіден

Сүйіктілердің көз алдында оқы

Сол елу жыл – провинция

Және оның өліп жатқан жастығын өртеп жіберіңіз

Бірақ одан бас тартқан адамды істе

Үмітсіз болу -

Бірақ талғампаздықпен

Айқас жолақтарға шығыңыз

Бұл жерде әрқашан ең ескі

Оны кеңестермен шашыратыңыз

Бірнеше үнсіз бармен

Және ұсақ-түйек әңгімелерді тістеңіз

Биліктегі кемпірлермен

Үмітсіз болу -

Бірақ талғампаздықпен

Біз әрқашан қорқатынымызды білу

Қорқақтық салмағын біл

Бақытсыз жасай білу

Өзіңізді кешірмеуді үйреніңіз

Және

Басқа армандайтын ештеңе жоқ

Бірақ оның билеп жатқан жүрегін тыңдаңыз

Үмітсіз болу -

Бірақ үмітпен