La ville s'endormait - Jacques Brel

La ville s’endormait

Et j’en oublie le nom

Sur le fleuve en amont

Un coin de ciel brlait

La ville s’endormait

Et j’en oublie le nom

Et la nuit peu peu

Et le temps arrt

Et mon cheval boueux

Et mon corps fatigu

Et la nuit bleu bleu

Et l’eau d’une fontaine

Et quelques cris de haine

Verss par quelques vieux

Sur de plus vieilles qu’eux

Don’t le corps s’ensommeille

La ville s’endormait

Et j’en oublie le nom

Sur le fleuve en amont

Un coin de ciel brlait

La ville s’endormait

Et j’en oublie le nom

Et mon cheval qui boit

Et moi qui le regarde

Et ma soif qui prend garde

Qu’elle ne se voit pas

Et la fontaine chante

Et la fatigue plante

Son couteau dans mes reins

Et je fais celui-l

Qui est son souverain

On m’attend quelque part

Comme on attend le roi

Mais on ne m’attend point

Je sais depuis dj Que l’on meurt de hasard

En allongeant les pas

La ville s’endormait

Et j’en oublie le nom

Sur le fleuve en amont

Un coin de ciel brlait

La ville s’endormait

Et j’en oublie le nom

Il est vrai que parfois prs du soir

Les oiseaux ressemblent des vagues

Et les vagues aux oiseaux

Et les hommes aux rires

Et les rires aux sanglots

Il est vrai que souvent

La mer se dsenchante

Je veux dire en cela

Qu’elle chante

D’autres chants

Que ceux que la mer chante

Dans les livres d’enfants

Mais les femmes toujours

Ne ressemblent qu’aux femmes

Et d’entre elles les connes

Ne ressemblent qu’aux connes

Et je ne suis pas bien sare

Comme chante un certain

Qu’elles soient l’avenir de l’homme

La ville s’endormait

Et j’en oublie le nom

Sur le fleuve en amont

Un coin de ciel brlait

La ville s’endormait

Et j’en oublie le nom

Et vous tes passe

Demoiselle inconnue

deux doigts d’tre nue

Sous le lin qui dansait

Қала ұйықтап қалды

Ал атын ұмытып қалдым

Өзеннің жоғарғы жағында

Аспанның бір бөлігі жанып тұрды

Қала ұйықтап қалды

Ал атын ұмытып қалдым

Ал түн бірте-бірте

Ал уақыт тоқтайды

Ал менің лайлы атым

Ал менің шаршаған денем

Ал түнгі көк көк

Және субұрқақтың суы

Және кейбір жек көрушілік

Кейбір қарт кісілер

Олардан үлкенірек

Дене ұйықтап қалмасын

Қала ұйықтап қалды

Ал атын ұмытып қалдым

Өзеннің жоғарғы жағында

Аспанның бір бөлігі жанып тұрды

Қала ұйықтап қалды

Ал атын ұмытып қалдым

Ал менің ішетін атым

Ал мен оған қараймын

Ал менің шөлдегенім ескеріледі

Оның өзін көрмейтіні

Ал фонтан ән салады

Ал шаршау бұзылады

Оның пышағы менің белімде

Ал мен мұны істеп жатырмын

Оның билеушісі кім

Мені бір жерден күтеді

Патшаны күткендей

Бірақ мені ешкім күтпейді

Біз кездейсоқ өлетінімізді содан бері білемін

Қадамдарды ұзарту арқылы

Қала ұйықтап қалды

Ал атын ұмытып қалдым

Өзеннің жоғарғы жағында

Аспанның бір бөлігі жанып тұрды

Қала ұйықтап қалды

Ал атын ұмытып қалдым

Кейде кешке жақын болатыны рас

Құстар толқынға ұқсайды

Ал толқындар құстарға

Ал күлген адамдар

Ал күлкі жылаға дейін

Бұл жиі болатыны рас

Теңіз сиқырсызданды

Мен мұнымен айтқым келеді

Ол ән айтсын

басқа әндер

Теңіз кім ән шырқасын

Балалар кітаптарында

Бірақ әйелдер әрқашан

Тек әйелдерге ұқсайды

Олардың арасында ақымақтар да бар

Тек қаншықтарға ұқсайды

Ал менің көңілім онша емес

Белгілі бір ән айтады

Олар адамның болашағы болсын

Қала ұйықтап қалды

Ал атын ұмытып қалдым

Өзеннің жоғарғы жағында

Аспанның бір бөлігі жанып тұрды

Қала ұйықтап қалды

Ал атын ұмытып қалдым

Ал сен бара жатырсың

Белгісіз ханым

жалаңаш болудың екі саусағы

Би зығыр астында