Молва о вурдалаке - КняZz

Слыхали, братцы, нынче барин в гневе рвёт и мечет?

Его жену один холоп жестоко покусал!

И любопытно, что совсем не лекарь её лечит,

Для этих целей барин наш священника позвал.

Во всей округе говорят об этом странном деле,

И про мышей летучих, что холоп на чердаке травил,

И те ему сполна должок вернуть сумели:

Не заживают по сей день укусы на руке…

Дак что ж с холопом тем теперь?

Постигла его кара?

Отнюдь, укрылся он в лесу, живёт среди болот.

Не ведал прежде наш народ столь жуткого кошмара,

Бесовским голосом в ночи истошно он орёт!

А я, тут, давеча ходил в заброшенный орешник:

Бродягу нашего таким я видеть не привык,

От света прятался в кустах, как нечестивый грешник,

Манил, проклятый, в темноту, во рту заметил клык!

Ещё заметил я, что он был бледен как покойник,

Глаза краснющие!

Бежал я прочь без задних ног!

Вот дожили!

Теперь в лесу живёт упырь-разбойник!

Коль не убить, так будет пить кровь нашу вечный срок.

Естідіңіз бе, ағайындар, қазір қожайынның ызаланып, жыртылып жатқаны?

Оның әйелін крепостник қатты тістеп алды!

Бір қызығы, оны емдейтін дәрігер емес,

Осы мақсаттар үшін біздің қожайынымыз діни қызметкерді шақырды.

Бүкіл ауданда олар бұл оғаш оқиға туралы айтады,

Шатырда крепостник уланған жарғанаттар туралы,

Олар оған қарызды толығымен қайтарып алды:

Осы күнге дейін қолдың тістері жазылмайды ...

Енді сол серфтер ше?

Ол жазаланды ма?

Мүлдем емес, орманды паналады, батпақ арасында тұрады.

Бұрын-соңды мұндай қорқынышты түнді халқымыз білмеген.

Түнде жын-шайтан дауыспен ол жүректі шымырлатып айғайлайды!

Міне, дәл қазір мен тасталған жаңғақ тоғайында серуендеп жүрдім:

Мен біздің қаңғыбасты мұндайды көрмеймін,

Бұталардағы жарықтан жасырынып, Құдайсыз күнәкар сияқты,

Манил, қарғыс атқан, қараңғыда аузындағы азуды байқады!

Оның да өлі адамдай бозарғанын байқадым,

Қызыл көздер!

Мен артқы аяғымсыз қашып кеттім!

Мұнда олар өмір сүрді!

Қазір орманда бір қарақшы өмір сүреді!

Өлтірмесек, қанымыз мәңгілікке ішеді.