Britten: Seven Sonnets of Michelangelo, Op. 22 - Sonetto XXXI - Peter Pears, Бенджамин Бриттен

A che più debb’io mai l’intensa voglia

Sfogar con pianti o con parole meste

Se di tal sorte 'l ciel, che l’alma veste

Tard' o per tempo, alcun mai non ne spoglia?

A che 'l cor lass' a più morir m’invoglia

S’altri pur dee morir?

Dunque per queste

Luci l’ore del fin fian men moleste;

Ch’ogn' altro ben val men ch’ogni mia doglia

Però se 'l colpo, ch’io ne rub' e 'nvolo

Schifar non poss';

almen, s'è destinato

Ch entrerà 'nfra la dolcezza e 'l duolo?

Se vint' e pres' i' debb’esser beato

Maraviglia non è se nud' e solo

Resto prigion d’un Cavalier armato

Мен бұдан артық не үшін қарыздармын?

Оны көз жасымен немесе қайғылы сөздермен шығарыңыз

Олай болса, жан киетін жәннат

Кеш немесе уақыт өте келе, біреу оларды шешіп тастайды ма?

Мені өлгенді қалайтын нәрсе

Егер басқалар өлсе?

Сонымен, бұлар үшін

Ақырғы сағаттарды аз қиындықсыз жарықтандырады;

Басқаның бәрі менің әрбір азаптан төмен

Бірақ егер мен одан ұрлаған соққы анық емес

Schifar not poss';

кем дегенде, бұл тағдырға жазылған

Тәтті мен қайғының арасына кім кіреді?

Егер ол «және прес» етсе, оған батасын беру керек

Маравиглия жалаңаш және жалғыз емес

Мен қарулы кавалер түрмесінде қалдым