Britten: Seven Sonnets of Michelangelo, Op. 22 - Sonetto XXXVIII - Peter Pears, Бенджамин Бриттен

Rendete agli occhi miei, o fonte o fiume

L’onde della non vostra e salda vena

Che più v’innalza, e cresce, e con più lena

Che non è 'l vostro natural costume

E tu, folt’air, che 'l celeste lume

Tempri a' tristi occhi, de' sospir miei piena

Rendigli al cor mio lasso e rasserena

Tua scura faccia al mio visivo acume

Renda la terra i passi alle mie piante

Ch’ancor l’erba germogli che gli è tolta;

E 'l suono Ecco, già sorda a' miei lamenti;

Gli sguardi agli occhi mie, tue luci sante

Ch’io possa altra bellezza un’altra volta

Amar, po' che di me non ti contenti

Не субұрқақ, не өзен менің көз алдымда

Сенің емес толқындар мен тұрақты тамыр

Ол сізді көбірек көтереді, өседі және көбірек қуат береді

Бұл сіздің табиғи киіміңіз емес

Ал сен, folt'air, бұл аспан нұры

Мұңды көздерге шыдамдылық, Күрсінуге толы

Оны менің жүрегіме қайтарып, көңіліңді көтер

Сіздің қара жүзіңіз менің көру қабілетіме

Жерді менің өсімдіктеріме баспалдақ ет

Одан алынған шөп әлі де өседі;

Бұл дыбыс. Міне, менің шағымдарыма саңырау;

Менің көзіме қарайды, сенің киелі нұрларың

Маған тағы бір сұлулық нәсіп етсін

Амар, сен маған риза емессің